5 ΑΠΩΤΕΡΕΣ ΣΤΑΔΙΑΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΥ/ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως , δεν χρειάζονται σταδιακές αλλαγές στον καπιταλισμό, αλλά μια κάθετη κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας του καπιταλισμού, και του χρήματος, αν θέλουμε, να εξανθρωπίσουμε την κοινωνία προς μια πιο φιλική προς την ανθρώπινη ύπαρξη και την ζωή του πλανήτη.
Αυτό όμως πάει παράλληλα, με την εξέλιξη της συνείδησης στα άτομα και το σύστημα των αρχών και αξιών που υιοθετούν.
Ας υποθέσουμε εδώ πως η εξέλιξη της συνείδησης στα άτομα είναι αργή, και επομένως και η βελτίωση του μεικτού συστήματος που ζούμε (καπιταλισμός του ιδρωτικού τομέα και είδος σοσιαλισμού του κρατικού τομέα) είναι αργή και σταδιακή.
Ποια θα ήταν τα βήματα επανα-ανθρωπισμού του οικονομικού συστήματος? Λέω επανα-ανθρωπισμού διότι όντως η ιστορία έχει πάρει «λάθος στροφές» που πραξικοπηματικά πρόδωσαν ορόσημα ελευθερίας και δημοκρατίας στην ανθρώπινη ιστορία όποτε χρειάζονται αποκατάσταση.
Τα 5 αυτα σταδια, στον συνδυασμο τους συνδυαζουν α) Την ελευθερια του ιστορικου καπιταλισμου, εναντι της ανελευθεριας του ιστορικου σοσιαλισμου β) Τις μειωμενες ανισοτητες του ιστορικου σοσιαλισμου εννατι των μεγαλων ανισοτητων του ιστορικου καπιταλισμου.Το πετυχαινουν αυτο μεσω της αμεσης δημοκρατιας και ειδικων κανονων της ατομικης ιδιοκτησιας και οικονομιας
Ενα πολυ σημαντικο στοιχειο στα παρακατω ειναι πως Για να λειττουργει ενα τετοιο οικονομικο συστημα οπως το παρακατω, πρεπει να υπαρχει αμεση δημοκρατια,και για να λειτουργει σωστα η αμεση δημοκρατια χωρις να προδιδεται απο το χρημα, πρεπει να λειτουργει ενα τετοιο οικονομικο συστημα .
Τα 5 αυτα σταδια, στον συνδυασμο τους συνδυαζουν α) Την ελευθερια του ιστορικου καπιταλισμου, εναντι της ανελευθεριας του ιστορικου σοσιαλισμου β) Τις μειωμενες ανισοτητες του ιστορικου σοσιαλισμου εννατι των μεγαλων ανισοτητων του ιστορικου καπιταλισμου.Το πετυχαινουν αυτο μεσω της αμεσης δημοκρατιας και ειδικων κανονων της ατομικης ιδιοκτησιας και οικονομιας
Ενα πολυ σημαντικο στοιχειο στα παρακατω ειναι πως Για να λειττουργει ενα τετοιο οικονομικο συστημα οπως το παρακατω, πρεπει να υπαρχει αμεση δημοκρατια,και για να λειτουργει σωστα η αμεση δημοκρατια χωρις να προδιδεται απο το χρημα, πρεπει να λειτουργει ενα τετοιο οικονομικο συστημα .
Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΒΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ . ΑΛΛΟΙΩΣ ΘΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΟΤΙ ΕΠΑΘΕ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΟΤΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΙΑ ΕΞΑ- ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΑΛΛΟΙΩΣ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ 5 ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΥΝΗΠΑΡΞΗ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΗΛΟ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ.
Παραθέτω εδώ 5 βασικά στάδια επανα-ανθρωπισμού του οικονομικού συστήματος.
1) Το πρώτο και πιο επείγον είναι είναι ο επανα-ανθρωπισμός του νομισματικού/χρηματοπιστωτικου συστήματος
1.1 Το επίσημο κρατικό (η διακρατικό) νόμισμα εκδίδεται από έναν μη-κερδοσκοπικο 100% κρατικό (η διακρατικό) οργανισμό. Επομένως αυτός ο οργανισμός δεν είναι τράπεζα. Ο λόγος? Όταν το χρήμα εκδίδεται είναι δημόσιο αγαθό και ανήκει σε όλους τους πολίτες. Πρέπει να είναι μη κερδοσκοπικός οργανισμός διότι είναι απαράδεκτο ηθικά και κοινωνικά οποιοδήποτε κέρδος, από αυτούς που εκδίδουν το χρήμα από το μηδέν. Το παραπάνω δεν αποκλείει τοπικά και παράλληλα εναλλακτικά νομίσματα. Απόρροια αυτού είναι επίσης και το ελάχιστο εγγυημένο επίδομα επιβίωσης σε όλους και όλες τις ηλικίες, ανεξάρτητα αν κάποιος εργάζεται η όχι. Επίσης η αρχική ελάχιστη περιουσία νοικοκυριού κάθε ατόμου που γεννιέται, ως υποχρεωτική κληρονομιά του πολιτισμού στο άτομο.
1.2 Η κυκλοφορία του χρήματος στην κοινωνία γίνεται κατά πάνω από 80% με κρατικές επενδύσεις , επιδόματα, μισθούς κλπ και λιγότερο από 20% με δανεισμό μέσω του τραπεζικού συστήματος. Ο λόγος? Ώστε να μην δημιουργείται το φαινόμενο της υπερχρεωμένης κοινωνίας, και των περιοδικά επανερχόμενων καταστροφικών δανειακών κρίσεων. Με αυτον τον τροπο το ποσοστο των δανειων στο συνολο του ερνεγητικου , σε μια επιχειρηση, που τωρα ειναι κατα μεσο ορο 66%, θα πεση σε κατω απο 33%.
2) Το δεύτερο είναι το πλέον θεμελιακό και είναι ο επαν-ανθρωπισμός της ατομικής ιδιοκτησίας, σε τρεις διαβαθμίσεις.
2.1) Η πρώτη και ισχυρότερη διαβάθμιση της ατομικής ιδιοκτησίας είναι η συνήθης έννοια της, ατομικής ιδιοκτησίας του νοικοκυριού. Υπάρχει ένα ελάχιστο μέγεθος πλούτου νοικοκυριού που κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει. Άστεγοι και εξαθλιωμένα φτωχοί δεν είναι αποδεκτό φαινόμενο. Όμως υπάρχει και ένα άνω όριο πλούτου νοικοκυριού, που είναι αποδεκτό.
2.2) Οτιδήποτε παραπάνω (surplus wealth) , συνεχίζει να ανήκει στο άτομο, αλλά με ένα πιο ασθενή τρόπο, την δεύτερη διαβάθμιση ατομικής ιδιοκτησίας. Δηλ δεν έχει δικαίωμα να κάνει χρήση της αλλά μόνο ως ενεργητικό (η ίδια κεφάλαια) ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΩΝ επιχειρήσεων που προσφέρουν προϊόντα η υπηρεσίες στην κοινωνία. Δηλ δεν μπορεί να αντλεί μερίσματα από αυτά τα κεφάλαια για χρήση στον ατομικό του πλούτο του νοικοκυριού (που έχει γίνει ο μέγιστος αποδεκτός) Αυτό όμως δεν σημαίνει πως όλες οι επιχειρήσεις είναι μη κερδοσκοπικές. Προφανώς τέτοιες επιχειρήσεις είναι κέντρα κοινωνικής εξουσίας, και το κίνητρο συνήθως για άτομα που τις κατέχουν είναι η κοινωνική εξουσία, και όχι, ο πλούτος του νοικοκυριού.
2.3) Όταν το μέγεθος του ενεργητικού, αλλά και το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων ενός ατόμου η ομίλου, ξεπεράσει ένα προαποφασισμένο μέγεθος, οπωσδηποτε μικροτερο του μεγεθους της περιουσιας του δημοσιου, τότε αυτόματα ότι ποσό παραπάνω , περνά με μετοχές στην κυριότητα του δημόσιου. Ο λόγος? Μια επιχείρηση η ένας όμιλος επιχειρήσεων που ανήκει στο ίδιο άτομο η ομάδα, και επομένως είναι κέντρο κοινωνικής εξουσίας, δεν είναι αποδεκτό να αποκτά εξουσία μεγαλύτερη εκείνη του (αμεσο-δημοκρατικου) κράτους. Αυτό που περνά στην κυριότητα του δημοσίου, ελέγχεται φυσικά από το (αμεσοδημοκρατικο) δημόσιο, αλλα τιμητικά αναφέρεται ως δωρεά του ατόμου που αρχικά ανήκε, και αυτή είναι η τρίτη (τιμητική) και ασθενέστερη μορφή ατομικής ιδιοκτησίας.
3) Ο Τρίτος επαν-ανθρωπισμός είναι αυτός της ιδιωτικης επιχείρησης (εταιρείας) . Η κυριότητα μιας επιχείρησης μέσω του ιδίου κεφαλαίου, από άτομα εκτός της επιχείρησης, όσο αφανής και αν φαίνεται είναι στην πραγματικότητα μορφή οικονομικής δουλείας στους εργαζόμενους, και πηγή ψυχολογικής αλλοτρίωσης της συνείδησης τους, που αντιβαίνει με τις αρχές αυτό-υπεθυνοντητας και ελευθερίας που απαιτεί η εξέλιξη της ανθρώπινης ψυχικής συνείδησης. Έτσι οι μόνοι κεφαλαιούχοι, μιας επιχείρησης κυριως μπορεί να είναι μόνο οι εργαζόμενοι σε αυτήν ειτε το δημοσιο. Οι αλλοι ιδιωτες κεφαλαιουχοι που δεν ειναι εργαζομενοι στην επιχειρηση εχουν περιορισμενη κυριοτητα π.χ. συνολικα ολοι μαζι , μεχρι 20%. Τελος για να μην υπάρχουν άτομα-εργαζόμενοι-ιδιόκτητες με δραματικά μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκτησίας σε σχέση με άλλους, υπάρχει ένα προκαθορισμένο όριο στην απολυτη διαφορα των ποσοστων, ιδιοκτησίας που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Έτσι κανείς δεν μπορεί να γίνει το κεφαλαιουχικό αφεντικό των υπόλοιπων. Οι αποφάσεις στην επιχείρηση παίρνονται αμεσο-δημοκρατικά με ψηφοφορίες, χωριστά και διπλές τόσο των υφιστάμενων όσο και των προϊσταμένων.
4) Ο τέταρτος επανα-ανθρωπισμός είναι αυτός των χρηματιστηρίων. Όλες οι μετοχές (εξωτερικές) μιας επιχείρησης βγαίνουν στο χρηματιστήριο με μια τιμή που ταυτίζεται με την λογιστική τιμή και που ποτέ δεν αλλάζει. Οι αγοραπωλησίες γίνονται με ουρες αναμονής και αποκτά κάποιος μια μετοχή σε μια τιμή στην οποία ίδια τιμή υποχρεωτικά θα την πουλήσει όταν δεν τη θέλει. Μπορεί να ελπίζει να κερδίσει μόνο από τα μερίσματα, της πραγματικής επιχειρηματικής δραστηριότητας της επιχείρησης, και όχι από τα ανεβοκατεβάσματα φούσκες-τζογος της προσφοράς και της ζήτησης. Σε καμιά περίπτωση όμως έτσι δεν θα μπορεί να χάση.
5) Ο 5ος επαν-ανθρωπισμός είναι αυτός τους δημόσιου τομέα και της οικονομίας μακρο-οικονομικά.
5.1) Ο δημόσιος πλούτος, δεν μπορεί να είναι μικρότερος, του συνόλου του πλούτου του ιδιωτικού τομέα ως ενεργητικό επιχειρήσεων, και ατομικών νοικοκυριών. Ο λογος? Δεδομένου πως το χρήμα είναι μια παράλληλη και ιεραρχική εξουσία στην κοινωνία δεν θα πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη οικονομική του δημοσίου. Αυτό όμως απαιτεί το δημόσιο να λειτούργει πολιτειακά , με την ΑΜΕΣΗ ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , όχι την ημι-άμεση η την αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία. Έτσι αποκλείονται φαινόμενα όπως στην Σοβιετική ένωση όπου πάλι μια ολιγαρχία στο όνομα του κοινού καλού εξασκούσε τυραννία στην πλειοψηφία.
5.2) Είναι ευρέως γνωστό από εκατοντάδες μελέτες, πανεπιστήμιων και του ΟΗΕ, πως οι οικονομικές ανισότητες στην κοινωνία, δημιουργούν αυξημένη εγκληματικότητα, ψυχικές αρρώστιες, αυτοκτονίες, έλλειψη επιχειρηματικής εμπιστοσύνης, χαμηλή απόδοση μάθησης των νέων κλπ Οι ανισότητες στην κοινωνία μετρούνται (π.χ. ο δείκτης Gini) και υπάρχει ένα ανώτατο αποδεκτό όριο. Όταν μετριέται κάτι παραπάνω, εξασκούνται έκτακτα κοινωνικά, φιλανθρωπικά, οικονομικά-φορλογικα κλπ μέτρα, που επανα-αποκαθιστούν τις μειωμένες οικονομικές ανισότητες.
5.3) Υπάρχει ένα ελάχιστο ποσό στον ετήσιο δημόσιο προϋπολογισμό, για την προστασία του περιβάλλοντος των δασών και της φύσης , όχι μόνο εντός της χώρας αλλά για όλον τον πλανήτη, το οξυγόνο του , τα δάση του και την ζωή του.
