ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΩΜΕΝΕΣ (ΚΟΛΑΣΜΕΝΕΣ ΣΥΧΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ) ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΙΤΕ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΤΕ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΑΔΥΝΑΜΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ Η ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΟΜΕΝΩΝ.
Κανονικα το καλο και οι αρετες του ειναι περισσοτερο συσχετισμενο με την αληθεια, την ομορφια, την ευφυια, την ελευθερια και την εξελιξη και την ισχυ ενω το κακο και τα ελατωματα του περισσοτερο συσχετισμενο με το ψεμα, την ασκημια, την βλακεια, την σκλαβια, και τελικα την οπισθρομηση την αδυναμια και την ηττα.
Ομως πολυ συχνα σε αυτον το πολιτισμο (και αυτο ειναι πολυ συχετισμενο με το πως εχουν καταληξει οι θρησκειες που προωθουν υποτιθεται το καλο και τις αρετες του) το καλο και οι αρετες του, εχουν μεινει στην συννειδηση της πλειοψηφιας, ειτε ως εξωπραγματικες και υπερβολικες , καταλληλες για ερημιτες η αγιους που μοναζουν σε βουνα, ειτε ιδιότητες πολυ αδυναμων και ευκολα εξουσιαζομενων οι υποδουλωνομενων ανθρωπων.
Μενει στην συνειδηση των πραγματικα καλλων αφυπνισμενων υπαρξεων που ειναι γεννημενες εδω, να ξανααποκαταστησουν το σωστο μετρο ,νοημα και ισχυ των αρετων της πραγματικης καλοσυνης.
