Το χρημα υπαρχει ως γνωστο απλα διοτο υαρχει ατομικη ιδιοκτησια. Η αναγκη αλλαγης του μεγεθους και του περιεχομενου της ατομικης ιδιοκτησιας, απαιτει ενα μεσο ρευστοτητας και συναλλαγων που ειναι το χρημα. Αν δεν υπαρχει ατομικη ιδιοκτησια και ολα ειναι συλλογικη κοινοκτημοσυνη, τοτε αντι για το χρημα και τις συναλλαγες απλως χρειαζεται η οργανωση της προσβασιμοτητας και χρησης των κοινων αγαθων απο καθε ατομο.
Αυμφωνα με τον Σωκρατη στην Πολιτεια του Πλατωνα, (αλλα και συμφωνα με τον Μαρξ) στην ιδανικη κοινωνια δεν υπαρχει ατομικη ιδιοκτησια. Βεβαια μια τετοια ιδανικη κοινωνια απαιτει επισης και μια ψυχικη ωριμοτητα ιδιαιτερα αναπτυγμενη.
Για να εχουμε λοιπον μια διαβαθμισμενη κλιμακα απο την κοινωνια στην οποια τωρα ζουμε, και σε μια τετοια ιδανικη κοινωνια του απωτατου μελλοντος, χρειαζομαστε διαβαθμισεις της ατομικης ιδιοκτησιας μεχρι την δημοσια κυριοτητα. Ομοια αλλα και περισσοτερο αναπτυγμενη απο οτι η διαβαθμιση της πνευματικης ιδιοκτησιας (Intellectual property) στα Creative Commons.
Θα μπορουσε να τις πει καποιος αυτες τις διαβαθμισεις Property Commons!
Μερικα παραδειγματα τετοιων διαβαθμισεων ειναι η συζητηση στην αναρτηση 55.
Το ιντερνετ μπορει με πρωτοκολα λογισμικου που να οριζει και να καθοριζει την συλλογικη χρηση και ελεγχο αυτωνν των διαβαθμισεων ατομικςη ιδιοκτησιας.
ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ , ΕΜΒΙΑ ΖΩΗ, ΓΝΩΣΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Κατωτεροι πολιτισμοι σε αυτην συχνοτητα πραγματΙκοτητας με την αιματοσταγη μορφη εμβιας ζωης, χαρακτηριζονται απο το οτι δεν εχουν μαθει πως να ξεφευγουν απο τον δυισμο και κυκλο του αιματος της βιας και της αναγκης. Τα ατομα σε αυτους δεν ξερουν ακομα πως να ειναι ευτυχισμενα και να κανουν και τους αλλους ευτυχισμενους. Ειτε ειναι δυστυχισμενα και σκορπιζουν γυρω τους αυτην την δυστυχια ειτε στην προσπαθεια τους να γινουν ευτυχισμενα φτιαχνουν δυστυχια για τους αλλους. Και καταρχην δεν ξερουν πως να ειναι ετυχισμενα διοτι δεν ξερουν πως να ειναι ελευθερα και τα ιδια αλλα και να μην δημιουργουν ανελευθερια στους αλλους. Αυτο αφορα οχι μονο τις προσωπικες ανθρωπινες σχεσεις, αλλα και τις απροσωπες, την ατομικη ιδιοκτησια, το χρημα, την εξουσιαστικοτητα, την αμεση δημοκρατια, τις ανισοτητες, τους πολεμους η την βιοτικη εξαθλιωση εν καιρω ειρηνης. Αφορα ακομα την οικολογια, το οξυγονο του πλανητη, και την θεση μας μεσα στην υπολοιπη ζωη του συμπαντος. Η συναισθηματικη νοημοσυνη της ατομικης ελευθεριας και ευτυχιας παει μαζι με την κοινωνικη νοημοσυνη της συλλογικης ελευθεριας και ευτυχιας.
Ισως θα πρεπει να επανεξεταζουμε διαρκως αν γνωριζουμε πραγματικα πως να ειμαστε ελευθεροι και πως να ειμαστε πραγματικα ευτυχισμενοι και εμεις και οι κοντινοι αλλα και οι μακρινοι γυρω μας.
Ετσι μπορουν να δημιουργηθούν συγκεντρώσεις ατομικης ιδιοκτησιας για κοινη συλλογική χρηση, αναλογο της παραγωγης και χρησης πληροφοριας , τεχνης και επιστημης στον ιντερνετ. Ενα δικτυο μπορει να ελεγχει με κανονες την χρηση αυτου του πλουτου προς το συλλογικο καλο, με πολυ πιο αποτελεσματικο και αμεσο τροπο, απο οτι η διαχειριση της δημοσιας περιουσιας. Αυτο συμβαδιζει επισης με ενα ανωτερο ψυχισμο και αποστασιοποίηση από την προσκόλληση στην ατομικη ιδιοκτησια με μεγαλυτερη φιλανθρωπια και συνειδησιακή ωριμοτητα στα ατομα. Ηδη στο ιντερνετ υπαρχουν αρχικες μορφες αυτης της ιδεας ως barters, surplus car usability, collaborative schemes, etc
Κατωτεροι πολιτισμοι σε αυτην συχνοτητα πραγματΙκοτητας με την αιματοσταγη μορφη εμβιας ζωης, χαρακτηριζονται απο το οτι δεν εχουν μαθει πως να ξεφευγουν απο τον δυισμο και κυκλο του αιματος της βιας και της αναγκης. Τα ατομα σε αυτους δεν ξερουν ακομα πως να ειναι ευτυχισμενα και να κανουν και τους αλλους ευτυχισμενους. Ειτε ειναι δυστυχισμενα και σκορπιζουν γυρω τους αυτην την δυστυχια ειτε στην προσπαθεια τους να γινουν ευτυχισμενα φτιαχνουν δυστυχια για τους αλλους. Και καταρχην δεν ξερουν πως να ειναι ετυχισμενα διοτι δεν ξερουν πως να ειναι ελευθερα και τα ιδια αλλα και να μην δημιουργουν ανελευθερια στους αλλους. Αυτο αφορα οχι μονο τις προσωπικες ανθρωπινες σχεσεις, αλλα και τις απροσωπες, την ατομικη ιδιοκτησια, το χρημα, την εξουσιαστικοτητα, την αμεση δημοκρατια, τις ανισοτητες, τους πολεμους η την βιοτικη εξαθλιωση εν καιρω ειρηνης. Αφορα ακομα την οικολογια, το οξυγονο του πλανητη, και την θεση μας μεσα στην υπολοιπη ζωη του συμπαντος. Η συναισθηματικη νοημοσυνη της ατομικης ελευθεριας και ευτυχιας παει μαζι με την κοινωνικη νοημοσυνη της συλλογικης ελευθεριας και ευτυχιας.
Ισως θα πρεπει να επανεξεταζουμε διαρκως αν γνωριζουμε πραγματικα πως να ειμαστε ελευθεροι και πως να ειμαστε πραγματικα ευτυχισμενοι και εμεις και οι κοντινοι αλλα και οι μακρινοι γυρω μας.
