ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΓΩ, ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ
1) Νομιζω δεν ειναι καποιος σωστος αν πιστευει πως ολα οσα βιωνει ειναι απλως εσωτερικη υποκειμενικη αντιληψη του, και τιποτα περισσοτερο (δηλ εξωτερικος αντικειμενικος κοσμος δεν υπαρχει). 2) Ουτε παλι νομιζω ειναι σωστος εκεινος που πιστευει πως ολα ειναι εξωτερικη αντικειμενικη (υλικη) πραγματικοτητα και η συνειδηση το ιδιο (π.χ, ηλεκτρικα ρευματα στον εγκεφαλο) 3) Νομιζω ειναι σωστος εκεινος που δεχεται την υπαρξη και των δυο α) και της εσωτερικης υποκειμενικης αντιληψης του εαυτου και του κοσμου, και β) την αντικειμενικη υπαρξη του κοσμου εξω απο αυτον, αλλα που μπορει να αντιληφθει μονο μεσω της υποκειμενικης εμπειριας, Τωρα δεν μπορουν να εχουν σταθερα συνορα αυτες οι δυο "υπαρξεις" (εσωτερικη, εξωτερικη) χωρις το Εγω ΕGO (βλ. φαινομενολογια ατου Σαρτρ) . Το EGO (εγω) ειναι ο πιστος και πολυτιμος θυρωρος αναμεσα στο εσωτερικο (εαuτος) και το εξωτερικο (μη-εαυτος, κοσμος). Χωρις το εγω δεν μπορει να μπει ταξη, και να υπαρξει αξιοπιστη, αποτελεσματικη γνωση και πραξη. Αν δεν υπαρχει αυτο το EGO , εμφανιζεται συγχυση, και ενα παρατηρουμενο αλλωτε το νομιζουμε εξωτερικο αντικειμενικο κοσμο και αλλωτε εσωτερικη εμπειρια αντιληψης, η θα νομιζουμε πως ολα ειναι υποκειμενικη αντιληψη η ολα αντικειμενικη πραγματικοτητα. Οταν παρατηρουμε κατι με πολυ προσηλωση τοτε, το Εγω ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ, αλλα οχι στην πραγματικοτητα! Απλα , ως θυρωρος επεκτεινει τα συνορα του εσωτερικου κοσμου και συμεριλαμβανει αυτο που παρατηρουμε ως να ηταν εαυτος και οχι εξωτερικος κοσμος. Η εξελιξη της ανθρωπινης υπαρξης ειναι στην κατευθυνση οπου ο εσωτερικος κοσμος ολο και πιο συχνα γνεται και εξωτερικος αντικειμενικος κοσμος, και επεκτεινεται , και ο εξωτερικος αντικειμενικος κοσμος γινεται ολο και πιο συχνα εσωτερικος υποκειμενικος κοσμος και επεκτεινεται και αυτος. Αλλα αυτο απαιτει την ικανοτητα το Εγω, να αλλαζει τα συνορα. Δηλ ενα ευλυγιστο και οχι ακαμπτο εγω. Αυτο ειναι δυσκολο,απαιτει συνειδηση της καρδιας , και συχνα το Εγω γινεται εμποδιο στην γρηγορη εξελιξης της υπαρξης. Εξου και η πολεμικη εναντιον του Εγω. Αλλα χωρις ενα πιστο και εντιμο εγω θα υπαρξη συγχυση και αταξια. Τα εγω των ανθρωπων ειναι εκει οπου η ψυχη τους εστιαζεται και προσηλωνεται. Υπαρχουν επομενως διαφορετικα επιπεδα Εγω η ψυχικης εξελιξης Π.Χ. 1) Ανθρωποι που η ψυχη τους εστιαζεται και αντλει εντυπωσεις και το εγω τους κρυσταλλωνεται γυρω απο τα υλικα αντικειμενα (καταναλωτισμος). Ειναι η πλειοψηφια του πληθυσμου. 2)Ανθρωποι που η ψυχη τους εστιαζεται και αντλει εντυπωσεις και το εγω τους κρυσταλλωνεται γυρω απο τις πραξεις και την δραση (αθλητες, επιχειρηματιες κλπ). Ειναι η μια μικροτερη πλειοψηφια του πληθυσμου. 3) Ανθρωποι που η ψυχη τους εστιαζεται και αντλει εντυπωσεις και το εγω τους κρυσταλλωνεται γυρω απο τα συναιθηματα και τις σκεψεις (καλλιτεχνες, επιστημονες, συγγραφεις κλπ). Ειναι μια μειοψηφια του πληθυσμου. 4) Ανθρωποι που η ψυχη τους εστιαζεται και αντλει εντυπωσεις και το εγω τους κρυσταλλωνεται γυρω απο τα τις πνευματικες πεποιθησεις και αρχες (ιδρυτες θρησκειων, σοφοι, νομοθετες κλπ). Ειναι η μια ακομα μικροτερη μειοψηφια του πληθυσμου. τα 4 αυτα επιπεδα αποτελουν ενα τριγωνο, αναλογο του τριγωνου των επιπεδων αναγκων του Abraham Maslow. Οταν το εγω δεν εχει την ευλυγισια να εξελισεται και να αλλαζει επιπεδα, απο το 1) στο 2) και απο το 2) στο 3) κλπ δημιουργει προβληματα στην εξελιξη. Αλλα θα δημιουργηθουν και προβληματα οταν δεν υπαρχει καθολου ενα σωστο εγω. Και βεβαια αυτο το Εγω δεν ειναι μονο στην ατομικη υποκειμενικοτητα αλλα στο δικτυο της συλλογικης υποκειμενικοτητας.
ΤΟ "ΕΓΩ", ΤΟ ΣΩΜΑ, Ο ΧΡΟΝΟΣ, Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ.
Οταν η συχνοτητα της συνειδησης, βρει την καταλληλη ψηλοτερη κοσμικη αρμονικη της , σταθεροποιειται εκει μαζι τις πολλες αλλες συνειδησεις σε αυτη την συχνοτητα. Ενας νεος κοσμος αποκαλυπτεται και μια νεα μορφη κοινωνιας δημιουργειται. Η βαθυτερη υπαρξη μας αποκαλυπτεται, το σωμα αποκτα και αυτο ψηλοτερη συχνοτητα και η ευτυχια, η εκσταση, η υγεια, η μακροζωια και η απροσκοπτη δημιουργικοτητα γινονται πραγματικοτητα. Οταν αυτο συμβαινει σε πολλους ανθρωπους ταυτοχρονα η κοινωνια και ο κοσμος αλλαζει.
Το εγω ειναι οπως και το σωμα: Δεν ειμαστε αυτο, αλλα το "φοραμε".
Νομιζουμε πως ενα ισχυρο "εγω" θα μας κανει επιτυχεις. Υπαρχουν "εγω" προσκολημενα στα αντικειμενα και τα καταναλωτικα αγαθα η την υλη ενος συγκεκριμενου χωρου . Αλλα "εγω" ειναι προσκολημενα στις πραξεις, ενω αλλα στα συναισθηματα και τις σκεψεις, Ομως οπως ενα ισχυρο μυωδες σωμα δεν ειναι η πανακια της κοινωνικο-οικονομικης επιτυχιας, ετσι και ενα ισχυρο "εγω" δεν ειναι η πανακια της υπαρξιακης εξελιξης. Η υπαρξη μας ειναι πολυ βαθυτερη απο το συνειδητο εγω μας. Π.χ. στον υπνο μας χανουμε τοσο την επιγνωση του σωματος μας οσο και του εγω μας, αλλα η υπαρξη μας συνεχιζει να υπαρχει. Ακομα και στον θανατο, η υπαρξη μας συνεχιζει να υπαρχει χωρις να φορα πλεον το σωμα και την θνητη προσωπικοτητα.
Για να ξανα-αποκαλυψουμε την βαθυτερη-ανωτερη υπαρξη μας, και να ανυψωσουμε της συχνοτητα της συνειδησης μας, συχνα πρεπει να υπερβουμε το "εγω" μας. Οχι να το καταστρεψουμε, αλλα να το υπερβουμε.
Αυτο γινεται με ανευ ορων (unconditional) αγαπη προς την υπαρξη μας. Και λεγοντας αγαπη, εννοουμε , δραση που ερχεται μετα απο δεξιωση της συνειδησης ενοτητας. Ως πνευματικες υπαρξεις πρεπει να μην ξεχναμε πως στην πορεια της εξελιξης , παρολο που θα αυξανει η ικανοτητα τεχνολογιας και αλλαγης και ελεγχου του εξωτερικου περιβαλλοντος, παντα οσα θα χρειαζομαστε για την εξελιξη μας θα τα βρισκουμε μεσα στην βαθυτερη-ανωτερη υπαρξη μας. Αυτη θα ειναι ο οδηγος μας, ο προστατης μας, αυτη που κανει τα πραγματα να συμβαινουν.
Η μετατοπιση της συχνοτητας της συνειδησης μας απο την Α1, που ειναι τωρα, στην κοσμικη αρμονικη της Α2, γινεται αποτομα. Ειναι η αναληψη, το Lift-up, το ascension.
Για παραπολους απο εμας, αυτο εχει ηδη κατακτηθει, σε προηγουμενες ζωες. Μερικες φορες για παραπανω απο μια φορα. Το εχουμε ξανακανει. Ξερουμε πως γινεται εσωτερικα, αν και η συσχετιση με τους εξωτερικους θεσμους της κοινωνικης ζωης μπορει να ειναι διαφορετικη. Ερχομαστε απο την συχνοτητα Α2 και ακομα ψηλοτερες, και μολις αποκτησαμε το υλικο σωμα βρεθηκαμε στην συχνοτητα Α1. Γιαυτο μπορουμε να πουμε πως δεν χρειαζεται "χρονος" που μετριεται υλικα μεσα στην ορατη υλη της συχνοτητας Α1. Ισως πρεπει να παραιτηθουμε απο την πεποιθηση της βελτιωσης του ευατου μας, μεσα στον γραμμικο χρονο της συχνοτητας Α1, διοτι στην μη θνητη υπαρξη μας ειμαστε ηδη τελειοι και φτασμενοι για την συχνοτητα Α2. Απλως ειμαστε παγιδευμενοι μεσα στον χρονο και την υλη της συχνοτητας Α1. Και η συχνοτητα Α2 εχει γραμμικο οριζοντιο χρονο. Διαφορετικης ροης απο αυτον της Α1. Αλλα η καθετη μεταπηδηση απο την συχνοτητα Α1 στην Α2 γινεται αποτομα, και ειναι εκτος χρονου. Ειναι ισως μια Πλατωνικη "αναμνηση.
Ενας απο τους τροπους που απελευθερωνομαστε απο την συχνοτητα Α1 και το γιγνεσθαι της και μεταπηδαμε στην Α2 και το γιγνεσθαι της, πραγματοπιειται με το να αλλαξουμε τα πιστευω μας και τις πεποιθησεις μας. Δεν θα επεκταθουμε εδω για το ποια πιστευω πρεπει να παραιτηθουμε, και ποια νεα να υιοθετησουμε, διοτι θα μας παει πολυ μακρια. Αρκει να ξερουμε πως γινεται με αλλαγη του συστηματος των "πιστευω" μας που εχει την δυναμη να αλλαζει την αντιληψη μας για την πραγματικοτηατα , να αλλαζει τον τροπο που σκεφτομαστε, την συχνοτητα του σωματος και της συνειδησης.
Η αλλαγη των πεποιθησεων μας και η διατηρηση των νεων πεποιθησεων δεν ειναι ασχετη βεβαια, με τις συναναστροφες μας και τις σχεσεις μας.
