ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ. ΣΩΜΑΤΙΚΗ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ, ΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΤIΚΗ
Υπαρχουν καποια σλογκαν , που εχουν χιλιοειπωθει απο πολλους γκουρου οπως "αυτα ειναι εγκεφαλικα", η "ακουσε την καρδια και οχι τον νου" , "εξαλειψε το εγω σου" η "ο νους ειναι το προβλημα" κλπ
Στην κυριολεξια των λεξεων τους αυτα τα σλογκαν δεν να ειναι χωρις αξια διοτι αρχικα στοχευαν στο να απαγκιστρωσουν το ατομο απο κοινωνικη βουλητικη χειραγωγηση μεσω ενος αναχρονιστικου εκπαιδευτικου συστηματος.
Ομως ειναι γνωστο πως καταληξαν αντιστροφα πολυ συχνα να ειναι ενας εγκεφαλικος λεκτισμος που εχει χρησιμοποιειθει κατα κορον απο ενα σωρο αναξιοπιστο κοσμο για συναισθηματικη αποβλακωση και χειραγωγηση των αλλων και επιβολη του δικου τους εγω, ενω σπανια αντιστοιχουν σε πραγματικοτητα του συνομιλητη. Ειναι επομενως γνωστο πως ειναι και ενοχα σλογκαν.
Δεδομενου του υπερσυναισθηματισμου του μεσου ανθρωπου ειναι πιο πιθανον πως χρησιμοποιει λαθος το συναισθημα (οχι να μην το χρησιμοποιει) παρα οτι χρησιμοποιει λαθος νοητικοτητα-συλλογισμους (που επισης πρεπει να χρησιμοποιει) στην πλειψηφια των πραξεων του. .
Η συναισθηματικη χειραγωγηση ειναι η χειροτερη μορφη δουλειας πολυ χειροτερη απο την διανοητικη. Το ξερουν-βιωνουν και τα εξουσιαστικα και δυστυχισμενα ζευγαρια, η τα θυματα των διαφημισεων.
Ενω την νοητικη χειραγωγηση την γνωριζουν οι επιστημονες που ακομα πιστευουν λαθος πραγματα χωρις να το ξερουν. Ειναι ελαφροτερη μορφη δουλειας αν και μπορει να εχει μεγαλυτερες συνεπειες στον πολιτισμο.
Η σωματικη χειραγωγηση ειναι γνωστη, αυτη των δουλων της αρχαιας Ρωμης.
Η βουλητικη χειραγωγηση γινεται συνηθως μεσα απο την αναγκη επιβιωσης, το να βγαλη χρηματα να ζηση καποιος, η μεσα απο την πολιτικη.Μια πολιτικη ειτε ολοκληρωτικη ειτε με αντιπροσωπευομενη δημοκρατια, αλλα που αντπροσωποι πλεον εχουν αλλη βουληση απο τους ψηφοφορους.
Η συναισθηματικη χειραγωγηση ειναι χειραγωγηση απο την καρδια , χωρις ομως να ειναι ο βαθυτερος μη θνητος πνευματικος ψυχισμος της υπαρξης. Ο βαθυτερος μη θνητος ψυχισμος περνα και μιλα απο ΟΛΑ τα κεντρα αντιληψης του ανθρωπου ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ (βουληση, ενοραση, νου, καρδια, σωμα αισθησεις κλπ), οχι μονο απο το θνητο συναισθημα της καρδιας. . Δεν θα το βρητε αυτο στις κοινοτυπες διδασκαλιες των γκουρου της ανατολης η δυτικους ανατολικοποιημενους. Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕΡΗ ΤΗΣ (π.χ. το συναισθημα, η τον συλλογισμο, η την βουληση η το σωμα κλπ)
Αλλα εξευγενιζοντας ολα και οτι μπορει. Ετσι μονο μπορει να αποφυγει την φυσικη, συναισθηματικη αλλα και νοητικη, η βουλητικη χειραγωγηση απο μια ακαταλληλη η ανεξελικτη κοινωνια.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ,
Έχετε ποτέ πλημυρίσει από συναισθήματα (θετικά η αρνητικά) που δεν είστε σίγουροι πως εμφανίζονται? Συνήθως τα συναισθήματα είναι συνδεδεμένα με τις πράξεις μας, και εκεί είναι η συνήθης αναζήτηση του πως εμφανίζονται. Όμως σας έχει συμβεί, να κοιτάτε τις πράξεις σας και να σας βεβαιώνουν πως θα έπρεπε να αισθάνεστε ευχαριστημένοι η χαρούμενοι και όμως αισθάνεστε δυσάρεστα η λυπημένα (η αντίστροφα) ? Τα συναισθήματα έρχονται μερικές φορές όχι από τις πράξεις μας αλλά κατευθείαν από τα συνθήματα του συνομιλητή μας , σε μια μακροσκελή και ιδιαίτερη προσωπική συζήτηση. Τέτοια συναισθήματα για να τα αλλάξουμε, (όταν είναι πολύ δυσάρεστα) απαιτείται μια ξεχωριστή εσωτερική διαλογιστική ανακατάταξη της επαφής μας και στάσης μας απέναντι στο άλλο άτομο η τουλάχιστο απέναντι στην συγκεκριμένη συζήτηση. Π.χ. αν στο άλλο άτομο, η υλη των αντικειμένων του περιβάλλοντος του έχει πολύ επίδραση πάνω στα συναισθήματα του, αίφνης και τα δικά μας συναισθήματα θα εξαρτώνται από το υλικό περιβάλλον του φίλου/φίλης. Τι γίνεται όμως όταν τα συναίσθημα π.χ. θλίψης, δεν μπορούν αν ιχνηλατηθούν ούτε στις πράξεις μας ούτε στα συναισθήματα κοντινών προσώπων άμεσα χρονικά? Το επόμενο επίπεδο είναι να τα ιχνηλατήσουμε στις δικές μας σκέψεις και πεποιθήσεις. Το σχετικό ερώτημα είναι «Τι θα έπρεπε να σκεφτόμουν για να αισθάνομαι έτσι?» η «Τι θα πρέπει να πιστεύω για να αισθάνομαι έτσι?» Αν ούτε στις σκέψεις και πιστεύω μας βρίσκεται η αιτία των συναισθημάτων μας (π.χ. θλίψης) το επόμενο επίπεδο είναι πως είμαστε πλέον ψυχικά αρκετά ευαίσθητοι στην διάχυτη ατμόσφαιρα συναισθημάτων, και των «πιστεύω» της συλλογικότητας των ανθρώπων που στην οποία ζούμε, εθνική , και μερικές φορές και διεθνή (η μερικές φορές και σε κλίμακα που περιλαμβάνει το άγνωστα μας και αόρατα ζώα της φύσης) !
Συμπερασματικά, στην αναζήτηση του γιατί αισθανόμαστε όπως αισθανόμαστε, είναι αναπόφευκτο, να επανεξετάσουμε τα μεταβλητά όρια του εαυτού μας , στις συναναστροφές μας και στο κοινωνικό-πολιτισμικο μας περιβάλλον. Όσο όμως το εξετάζουμε αυτό το θέμα τόσο μεγαλύτερη ικανότητα αποκτούμε να αλλάζουμε τα συναισθήματα μας προς το επιθυμητό.
