ΥΠΕΡΒAINONTAΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΘΝΗΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΘΝΗΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
Οι αφυπνισμένοι άνθρωποι, για να βρουν την ευτυχία, αναζητούν μέσω του διαλογισμού το αιώνιο μέρος της ύπαρξής τους. Την ψυχή τους και τον πνευματικό τους εαυτό. Οι περισσότεροι από αυτούς πιστεύουν στη μετενσάρκωση ή την επαναγενηση της ανθρώπινης ψυχής σε θνητό σώμα. Αυτό γίνεται με τον αυθόρμητο ή οργανωμένο σιωπηλό και χωρίς εικόνες διαλογισμό που πηγαίνει πέρα από τη θνητή τους υλική χωρο-χρονική ύφανση . Όχι εστιάζοντας στο παρόν όπως ισχυρίζονται πολλοί γκουρού, γιατί και το παρόν είναι ακόμα μια άλλη κατηγορία του χρόνου, όπως το παρελθόν και το μέλλον. Αλλά υπερβαίνοντας και τις τρεις κατηγορίες του χρόνου, το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Αυτό γίνεται, επίσης, υπερβαίνοντας το θνητό συγκεκριμένο νου, και εστιάζοντας στο αφηρημένο αθάνατο νου ή ακόμα βαθύτερα. Υπερβαίνοντας το θνητό συγκεκριμένο νου δεν σημαίνει ότι τον κάνουμε αιτία κάθε προβλήματος μας όπως ισχυρίζονται πολλοί γκουρού. Όχι! Όλοι χρειαζόμαστε επίσης την τελειοποίηση του θνητού συγκεκριμένου νου για να λύσουμε τα διάφορα προβλήματα. Τα προβλήματα δεν δημιουργούνται όλα από το, θνητό συγκεκριμένο νου. Υπάρχουν προβλήματα που ίσως δημιουργεί η φυσική πραγματικότητα η γενετική, κλπ
Έτσι, αυτοί οι αφυπνισμένοι άνθρωποι μέσα από την συνειδητοποίηση της πρόθεσης της αιώνιας ψυχής τους , βρίσκουν αυτό που θέλουν να κάνουν στη ζωή τους .
Μπορεί να συμβεί αυτή η πρόθεση της αιώνιας ψυχής να μην χρειάζεται δραστηριότητα και στοχοθεσια μέσα στον θνητό χώρο και χρόνο, για να εκπληρωθεί.
Μπορεί στιγμιαία να εκπληρωθεί αλλάζοντας την στάση της ζωής μας τα πιστεύω μας την σειρά των αξιών μας. Τότε η ύπαρξη μας είναι τέλεια, είμαστε ευτυχισμένοι, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα άλλο από απλώς να υπάρχουμε όπως είμαστε.
Μπορεί όμως , όταν αυτοί οι αφυπνισμένοι άνθρωποι βρίσκουν αληθινή αιώνια πρόθεσή της αιώνιας ψυχής , να χρειαστεί να προχωρήσουν σε δραστηριότητες της κοινωνίας μας . Οι δραστηριότητες αυτές , δημιουργικές ή υπαρξιακής-ανάπτυξης κλπ μπορεί να τους οδηγήσουν να έχουν χρήματα , κοινωνική εξουσία , και φήμη . Αλλά όλα αυτά τα τρία (χρήματα , κοινωνική εξουσία , φήμη) είναι μόνο το μέσο για τους εσωτερικούς τους στόχους .
Αυτοί οι εσωτερικοί αιώνιοι στόχοι ίσως είναι επίσης χρήσιμοι για τον πολιτισμό στο σύνολό του , καθώς και στις υπάρξεις των άλλων ανθρώπων . Επειδή όσο πιο βαθιά βυθίζεται κάποιος στην ύπαρξη του, τόσο περισσότερο θα βρει εκεί και τις υπάρξεις των άλλων ανθρώπων .
Για αυτούς πλούτος είναι η ικανότητα να βιώσουν ευτυχισμένα και συνειδητά τις διάφορες καταστάσεις και ποιότητες της ύπαρξής τους . Ως εκ τούτου τα χρήματα , η δόξα και η κοινωνική εξουσία , για αυτούς τους αφυπνισμένους ανθρώπους ( που μπορεί να είναι είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε στο δημόσιο τομέα ) , είναι μόνο το μέσον, κυρίως για το κοινό καλό , είναι προοδευτικά για τον πολιτισμό , και δεν είναι αυτοσκοπός . Από την άλλη πλευρά , υπάρχουν άνθρωποι ( είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε στο δημόσιο τομέα ) που κάνουν χρήματα , δόξα και την εξουσία , ως αυτοσκοπό. Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι φτάνουν σε αδιέξοδο , και τα χρήματά τους , η φήμη και η εξουσία είναι ενελικτικα όχι εξελικτικά, που οδηγούν έμμεσα ή άμεσα στην καταστροφή στην κοινωνία , και στους άλλους ανθρώπους . Έτσι, τα χρήματα μπορεί να είναι οπισθοδρομικά και ενελικτικα .
Τα χρήματα, αν θεωρηθούν ως δικαίωμα στους πόρους του πλανήτη, είναι κάτι που φαίνεται καλό και προοδευτικό και σε ένα ελάχιστο βιοτικό επίπεδο και επιβίωσης όλοι πρέπει να τα έχουν άνευ όρων (είτε εργάζονται είτε όχι) . Επειδή η οικολογική ζωή και εφευρέσεις του πολιτισμού , είναι μια κοινή κληρονομιά για όλους, και καμμιά μειοψηφία δεν πρέπει να τα μονοπωλήσει εις βάρος όλων των υπόλοιπων.
Αλλά αν τα χρήματα θεωρηθούν ως ένα μέσο, μια τεχνολογία για την εξάσκηση εξουσίας από άνθρωπο σε άνθρωπο τότε είναι οπισθοδρομικά, ενελικτικα, αρνητικά, αν αυτή η εξουσία είναι οπισθοδρομική και προοδευτικά , εξελικτικά, θετικά, αν αυτή η εξουσία είναι προοδευτική.
Και αν τα χρήματα θεωρηθούν ως ένα μέσο για να αύξηση ή μείωση της ανισότητας του βιοτικού επιπέδου στην κοινωνία, τότε είναι συνήθως οπισθοδρομικά (όχι πάντα) αν αυξάνουν τις ανισότητες και συνήθως προοδευτικά (όχι πάντα), αν μειώνουν τις ανισότητες.
Το ίδιο και με τη φήμη. Η φήμη μπορεί να είναι πάρα πολύ οπισθοδρομική , ενελικτικη, (για την κοινωνία εννοώ όχι για το διάσημο πρόσωπο). Υπάρχει τόση πολύ αρνητική βούληση που «αιωρείται» γενικά στον πολιτισμό μας, και την δεξιωνόμαστε αλόγιστα , που μερικές φορές δεν αποκτά φήμη κάποιος εκτός αν αυτό που κάνει στην κοινωνία είναι αρκούντως καταστροφικό ως προς κάποιο μέτρο. Φυσικά, η φήμη είναι πάντα υποκριτικά θετική, και οι μη αφυπνισμένοι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν τι πραγματικά συμβαίνει. Και μερικες φορες δεν αποκτούμε χρήματα ή εξουσία, εκτός αν αυτό που κάνουμε στην κοινωνία είναι αρκούντως καταστροφικό ως προς κάποιο μέτρο.
Το ερώτημα αν τα χρήματα, η δόξα και η εξουσία στον πολιτισμό στο σύνολο τους αθροιστικά είναι στην πλευρά της οπισθοδρομικής, ενελικτικης, αρνητικής βούλησης, ή στην πλευρά της προοδευτικής θετικής βούληση, είναι κάτι που δεν θα συζητήσουμε εδώ, αλλά σίγουρα ο πόλεμος στις δυο αυτές πλευρές είναι συνεχής.
Όταν παρασυρόμαστε σε ροη στον θνητό χρόνο και χώρο , με στόχο μόνο την επιβίωση, η σε ορμή για χρήματα, δόξα και εξουσία, που τίθεται εξωτερικά, από παραστάσεις διαφημίσεων, μεσών μαζικής ενημέρωση , φίλων, η από τα ίδια τα υλικά αντικείμενα κλπ, μπορεί να βρεθούμε να αναλώνουμε όλη την ζωή μας και την ψυχική μας ενέργεια, σε αυτό που πραγματικά κατά βάθος δεν έχουμε πρόθεση. Η ακόμα χειρότερα προδίδει την ίδια την αιώνια ψυχή μας. Έτσι γινόμαστε δυστυχισμένοι, και έχουμε μια βαθειά δυσαρέσκεια από τον ίδια την βαθύτερη ύπαρξη μας για εμάς και όλο τον κόσμο. Δεν είναι η υλική χωρο-χρονική πραγματικότητα που θα μας υποβάλει το τι θέλουμε να κάνουμε στην ζωή μας. Αλλά η αιώνια ψυχή μας. Η χωρο-χρονικη πραγματικότητα θα παρατηρηθεί θα γίνει γνωστή θα διαμορφωθεί και θα υπηρετήσει την εξέλιξη της αιωνίας ψυχής και όχι ανάποδα. Τότε μόνο έρχεται η εκπλήρωση και η ευτυχία. Το τι βιώνει στην θνητή ζωή μας η αθάνατη ψυχή μας έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία, από τους θνητούς χωρο-χρονικούς στόχους ενός κατώτερου πολιτισμού όταν αυτοί υποβάλλονται από αλλού , κακοβουλα η ανοητα. Διότι αυτά τα βιώματα θα περάσουν στην αιωνιότητα και σε άλλες ζωές μας.
Στην πορεία αυτή μπορεί να χρειαστεί να απορρίψουμε κυρίαρχους θεσμούς και δόγματα του πολιτισμού, η ακόμα και της ίδιας της φύσης (όπως οι νόμοι του θανάτου, πόνου και αίματος της επιβίωσης των ζωντανών στην ζούγκλα). Δεν είναι αλαζονεία, η έπαρση μια τέτοια προσέγγιση. Αναζητούμε τι στην φύση και στον πολιτισμό είναι σύμφωνο με την βαθύτερη ύπαρξη και πνεύμα μας και όχι ανάποδα. Και όχι για λόγους ότι ατομικό είναι πάνω από το συλλογικό. Αλλά διότι η συλλογικότητα που κοιτάμε μπορεί να είναι μια πολύ μικρή σε σχέση μια πολύ μεγαλύτερη και καλλίτερη συλλογικότητα των υπάρξεων ανά τους πολιτισμούς των γαλαξιών, Η ακόμα και ανά υλικές φυσικές πραγματικότητες υψηλότερης συχνότητας που δεν έχουν τους παραπάνω νόμους της φύσης που βλέπουμε.
Συμπερασματικά βλέπουμε ότι η ευτυχία στη θνητή ζωή μας έρχεται όταν υπερβαίνουμε τους περιορισμούς της θνητής ζωής μας, και ανακαλύπτουμε την αληθινή αιώνια ποιότητα και πρόθεση της αθάνατης ύπαρξή μας, οπου βρισκονται και οι αλλες υπαρχεις. Από αυτή την αιωνιότητα πρέπει να προέρχονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πράξεις μας και τότε μόνο μπορεί να έρθει και η ευτυχία
ΤΙ ΠΝΕΥΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ? ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ? ΜΗΠΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΧΙΛΙΟΠΕΙΠΩΜΕΝΕΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΙΔΙΩΣ ΠΟΛΛΩΝ ΓΚΟΥΡΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΕΣ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΝ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ?
1. Πολλοι γκουρου της ανατολης επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι "O νους και το μυαλο ειναι το κακο η καρδια ειναι το καλο" . Στους παληοτερους αιωνες κατι παρομοιο ηταν "Tο σωμα ειναι το κακο η ψυχη ειναι το καλο" η "Ο ανθρωπος ειναι το κακο ο Θεος ειναι το καλο". Μην τα εμπιστευεστε αυτα! Η ανθρωπινη καρδια ξερει πως η ανθρωπινη υπαρξη δεν ακρωτηριαζεται για χαρη της εξελιξης της. Τα μερη της ανθρωπινης υπαρξης οπως σωμα, νους , καρδια ψυχη ολα ειναι απαραιτητα για μια εξελιξη του ανθρωπου και αναλογα με την φαση εξελιξης αλλα παιζουν σημαντικοτερο ρολο και αλλα λιγοτερο σημαντικο ρολο. Τα ζωα της ζουγκλας χωρις να σκεφτονται ειναι παγιδευμενα σε ενα κυκλο αιματος , θανατου και βιας, απο αναγκη. Ειναι μια μορφη κακου οταν μεταφερεται στον κοσμο του ανθρωπου και δεν εχει καθολου να κανει με το ανθρωπινο μυαλο. Υπαρχει πνευματικη, νοητικη , συναισθηματικη χειραγωγηση του ανθρωπου και αυτη γινεται τοσο απο την συναισθηματικη φυση του ανθρωπου οσο και απο την νοητικη φυση του ανθρωπου. Αυτο ειναι το κακο, οχι το ανθρωπινο μυαλο η το ανθρωπινο συναισθημα. Η πλειοψηφια ειναι εστιασμενη στο συναισθημα, και μαλιστα ενα υπερβολικο συναισθημα. Η αναπτυξη του οργανωμενου συλλογιστικου νου ελευθερωνει απο τον πνιγμο σε απατηλα συναισθηματα θετικα η αρνητικα , φρουδες ελπιδες η απελπισιες κλπ και οδηγει στην αληθεια. Ειναι καλο διοτι ελευθερωμει. Αλλα σιγουρα υπαρχουν φασεις που ο συλλογιστικος νους ειναι αδυναμος ενω η μαντικη της καρδιας δινει την αληθεια.
2 Πολλοι γκουρου της ανατολης επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι. "Συκεντρωθειτε στο παρον, ξεχαστε το παρελθον και το μελλον" Μην τα εμπιστευεστε αυτα. Δεν σας μαθαν στο δημοτικο το παραμυθι με τον τζιζικα που ζουσε παντα τραγουδωντας στο παρον και το μυρμηγκι που εργαζοταν στοχευοντας στο μελλον? Αν συγκεντρωθειτε μονο στο παρον το ρευμα της ζωης θα σας παρασερνει χωρις να ξερετε που πατε, και ξαφνικα θα ανακαλυψετε πως το παρον θα χειροτερευει ολο και περισσοτερο. Ο ανθρωπος ζει με τις χρονικες κατηγοριες το παρελθοντος , παροντος και μελλοντος και δεν ειναι το ενα καλλιτερο απο το αλλο αφου καθενα (παρελθον, παρον και μελλον) ηταν η θα ειναι το αλλο σε καποια αλλη χρονικη στιγμη. Στις διακοπες μας αρεσει να ζουμε στο παρον και να μην σκεφτομαστε τιποτα. Αλλα οταν θελουμε να μεγαλουργησουμε δημιουργωντας επιστημονικα, καλλιτεχνικα κοινωνικα η οπως αλλιως, θα πρεπει να υπαρχουμε οχι μονο στο παρον αλλα και στο παρελθον και στο μελλον και να σκεφτομαστε οργανωμενα συλλογιστικα. Απο την αλλη να εμπιστευεστε αυτους που σας λενε "Να συγκεντρωνεστε στην παρουσια σας" (οχι στο παρον) διοτι ναι αυτο ειναι περισσοτερη επιγνωση, συνειδηση και καλλιτερες ανθρωπινες σχεσεις.
3.Οταν ανθρωποι με διαφορα προβληματα τραγωδιες η παθηματα καταφευγουν σε γκουρου για να τους τα λυσουν πολλοι γκουρου της ανατολης επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι το ιδιο. "Δεν εισαι ο μονος με αυτο το προβλημα ιδου αυτος και εκεινος εχουν χειροτερο". Ειναι μια εντελως ανεπαρκης αντιμετωπιση. Στην καλλιτερη περιπτωση θα τους βοηθησουν να μην νομιζουν πως μονο σε αυτους συμβαινουν αυτα η οτι ειναι οι βασιλιαδες του δραματος. Φανταζεστε να πηγαινει καποιος το τρακαρισμενο αμαξι του στον γκαραζιερη και να του λεει αυτος "Δεν εισαι ο μονος που εχεις τρακαρει , εχω εδω και αλλα αμαξια με χειροτερη ζημια. Φυγε τωρα σου ελυσα το προβλημα!" Στην πραγματικοτητα η λυση του προβληματος τους μπορει να δοθει τελικα μονο απο τους ιδιους και η ολη προσσεγγιση πρεπει να ξεκινα απο την βουληση και στοχο στο πλαισιο του οποιου εμφανιστηκε το προβλημα. Μηπως (μεταφορικα μιλωντας) η σκαλα (=οι προσπαιθειες) ηταν ακουμπισμενη σε λαθος τοιχο(=ο αρχικος στοχος προθεση ηταν λαθος?) Αν οχι η προσσεγιση επιλυσης συνεχιζει σε επιμερους ειπεδα (νους, συναισθηματα, δραση, κοινωνια, σχεσεις κλπ)
4.Ενα απο τα χειροτερα δηθεν πνευματικα σλογκαν ειναι σχετικο με τα δεινα του βιου των ανθρωπων. Πληθωρα απο γκουρου της ανατολης επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι. "Καθε παθημα γινεται αφορμη για να μαθουμε κατι. Να ειστε ευγνωμονες στο κακο που παθαινετε. Ηταν μια (φαρσα-)δοκιμασια" Φυσικα η ευγνωμοσυνη ειναι ενα παρα πολυ θετικο συναισθημα. Ξεχνανε ομως φαινεται πως ο νουμερο ενα δασκαλος στην ζωη του ανθρωπου ειναι οι επιτυχιες του και οχι οι αποτυχιες του. Ο ανθρωπος μαθαινει πρωτα πως να μην παθαινει το ανεπιθυμητο, πως να πετυχει χωρις να χρειαζεται να αποτυχει πρωτα.και σε αυτο φυσικα χρειαζεται εγρηγορση , αντιληψη και νου! Αποτυχαινουμε συνηθως οταν δρουμε χωρις πραγματικα να σκεφτομαστε σωστα. Ο δασκαλος των αποτυχιων ερχεται οχι δευτερος αλλα τελευταιος και καταιδρωμενος. Ειναι απο τους χειροτερους δασκαλους! Διοτι μπορει και να μην επιβιωση καν καποιος για να μπορεση να μαθη κατι απο τα δεινα. Ξεχνανε πως ενα τετοιο σκογκαν μοιαζει με την φραση της αλεπους οταν της κοψαν την ουρα που ειπε "Ειναι της μοδας οι αλεπουδες χωρις ουρα!" Αφηστε που ειναι εντελως προκλητικο στους σαδιστες δεινοπρεπεις που θα θελουν να σας κανουν ακομα χειροτερα δεινα αφου ετσι θα τους ευγνωμονειτε...! Τα εμβολια πρεπει να εχουν πολυ περιορισμενη επικινδυνοτητα για να μην αρρωστηση πραγματικα ο οργανισμος και να μαθει να φτιαχνει αντισωματα. Αλλα η ζωη οταν μολυνει με δεινα δεν ειναι εμβολιο αλλα πληρης μολυνση με αρρωστια ισως και θανατηφορα η που αφηνει αναπειριες. Αλλωστε η τεχνικη των εμβολιων αρχιζει πλεον να χαρακτηριζεται κακη πρακτικη απο ριζοσπαστικους νεωτεριζοντες της ιατρικης με πραγματικο θετικο πνευμα. Ξεχνανε πως οταν οι ανθρωποι διδασκουν π.χ, ιατρικη τους γιατρους δεν τους αρρωστενουν για να παθουν τις αρρωστιες για να μαθουν κατι απο αυτες! Ουτε τους μηχανικους τους βαζουν να ζησουν η να πεθαινουν σε κτιριο που καταρρεει απο σεισμο για να μαθουν αντισεισμικο σχεδιασμο. Οι ανθρωποι οταν μαθαινουν αλλους τους μαθαινουν πρωτα πως να αποφευγουν το παθημα και δεινα, και μετα πως να το αντιμετωπισουν, αν παρολα αυτα το παθουν. Δεν χρειαζεται να κοπει καποιος στα μαθηματα του σχολειου για να τα μαθη. Αυτα ειναι για τους κουμπουρες. Οι ανω του πατου, φοιτητες μαθαινουν ακριβως για να μην κοπουν στο μαθημα. Η φραση "Το παθημα σου εγινε μαθημα" ειναι ειρωνικος σαρκασμος! Για εμενα η ζωη δεν ειναι σχολιο οπου υποτιθεται μαθαινουμε κατι,ειναι περισσότερο επισκεψη εμπειρογνωμονα σε πεδιο της μαχης η ναρκοπεδιο.
5. Πολλοι γκουρου τοσο της ανατολης οσο και της δυσης, δινουν την εντυπωση στον κοσμο πως "Το φως ειναι το καλο το σκοταδι ειναι το κακο" Μην το παιρνετε αυτο παρα πολυ στα σοβαρα περα απο μια σχεδον λογοτεχνικη μεταφορα, που μπορει να ειναι πετυχημενη σε καποιες περιπτωσεις και σε καποιες εντελως αποτυχημενη. Υπαρχει καλο κακο και ουδετερο φως, καλο κακο και ουδετερο σκοταδι και καλο κακο και ουδετερο αναμεσο τους (σκια). Ουτε η αληθεια ειναι το φως (η το σκοταδι) αλλα το φως οταν ειναι ουτε πολυ μακρια ουτε πολυ κοντα, ουτε πολυ λιγο ουτε παρα πολυ, βοηθα στην ευρεση της αληθειας. Οπως και το σκοταδι μπορει να βοηθηση στην ευρεση της αληθειας. Ο εφευρετης της ηλεκτρικης λαμπας Τομας Εντισον κλεινοταν σε ενα σκοτεινο και ηχητικα απομονωμενο δωματιο για να μπορεση να διαλογιστει και να σκεφτει και να του ερθουν ιδεες πως να προχωρησει στις εφευρεσεις του. Συνηθιζε δε να λεει πως εκεινο που ειναι το δυσκολοτερο απο ολα στον ανθρωπο και που οι ανθρωποι προτιμαν να σκαβουν επι μερες παρα να το κανουν ειναι να μαθουν να σκεφτενται σωστα! Ο πνευματικος ιδρωτας της σωστης σκεψης ειναι ο πλεον επιπονος Ο ανθρωπος θελει να εργαζεται την μερα ετσι αγαπα το φως αλλα αγαπα και την νυχτα διοτι την νυχτα ερωτευεται και διασκεδαζει ( η πλειοψηφια των ζωων οχι). Ο ανθρωπος μισει την λαμψη της πυρηνικης εκρηξης και το φως του προβολεα της φασιστικης ανκρισης αλλα και μισει το σκοταδι που κρυβει εχθρικη ενεδρα στον πολεμο, η το σκοτεινο σοκακι που παραμονευουν ληστες. Ο ανθρωπος γνωριζει πως οι κατηγοριες και διυσμος "καλο και κακο" στην κοινωνικη και ατομικη ζωη δεν καθοριζονται απο οπτικες φαινομενολογιες. Η οραση ειναι μια μονο απο τις 5 αισθησεις. Το κακο και καλο καθοριζεται με βαση την επιθυμητη εξελιξη συλλογικα και ατομικα στην κοινωνια. Κανεις επιστημονας δεν ειναι τοσο αφελης ωστε να λεει "τα αστερια και οι πιθανες υπαρξεις σε αυτα ειναι οι καλοι, οι μαυρες τρυπες και οι πιθανες υπαρξεις σε αυτες ειναι οι κακοι"
Καπου ειχα διαβασει πως οι αρχαιο πυθαγορειοι στα μυστηρια τους ελεγαν "Μην επιστευεσται την φωνη που μιλα κρυμμενη πισο απο το εκτυφλωτικο φως (πυροφανι). Ουτε την φωνη που μιλα πισω απο το πυκνο σκοταδι. Εμπιστεψου την φωνη που μιλα και εχει προσωπο, οπου μπορεις να καταλαβεις και την ατελεια σε αυτα που λεει".
Ολοι ξερουν πως οι λαοι που εκτιθενται σε απλετο δυνατο φως συστηματικα ειναι οι λαοι κοντα στον ισημερινο της γης (Π.χ. Αφρiκη αλλα και τωρα πλεον με την αλλαγη του κλιματος και νοτια μεσογειο, περιοχη του αμαζονιου , αλλα και Μεξικο και Λος Αντζελες) ειναι λαοι με ενθουσιαστικο συναισθηματισμο αλλα και σημαντικα υπαναπτυκτοι σε σχεση με πιο βορειους λαους που εκτιθενται με μεγαλυτερη φειδω στο αμεσο φως και περισσοτερο στο εμμεσο διαχυτο φως.
Θα μπορουσε να πει καποιος μα το εννοουμενο ειναι το πνευματικο φως οχι το φυσικο φως. Ακριβως αυτο ειπα.Να το εκλαμβανουμε ως λογοτεχνικη μεταφορα. Ομως υπαρχει ο εσωτεριστικος κανονας "Οπως πανω ετσι και κατω. Οπως μεσα ετσι και εξω" Επομενως αν οι παραπανω παρατηρησεις ισχυουν για το φυσικο φως και σκοταδι, τοτε προερχονται απο σχετικα αναλογα επιφαινομενα και στις εσωτερικες ανωτερες πραγματικοτητες?
6.Θα μπορουσε καποιος να συνεχισει και με αλλα παρομοια σλογκαν.αλλα νομιζω καταλαβαινετε το μηνυμα που ειναι. Μην παραιτειστε ευκολα απο την απλη κοινη βιωματικη λογικη σας, και την ενοραση σας που βλεπει συνολικα την πραγματκοτητα , απλως για μια χιλιοειπωμενη παραδοξολογικη μονομερεια που πωλειτα ως σπουδαια πνευματικη σοφια η bliss. Οτι λαμπει δεν ειναι χρυσος (μεταφορικα μιλωντας). Θα μπορουσε παλι να πει καποιος εδω "Οοοοχι δεν καταλαβες τι εννοουσε εκεινος ο γκουρου που το ειπε αυτο! Το βλεπεις εγκεφαλικα! Δεν εννοουσε αυτο που ειπες εννοουσε ....κλπ κλπ κλπ" Ομως δεν μιλω για το τι θα μπορουσε να εννοει ενας πνευματικα και ψυχικα προηγμενος ανθρωπος που συχνα αναγκαζεται να μιλα με μεταφορες και παραβολες, αλλα για το ποια ειναι η κυριαρχη εντυπωση που μενει τελικα στην πλειοψηφια αυτων που επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι τετοια σλογκαν και μεταφορες , τις ξαναγραφουν ,τις ξανατυπωνουν, τις ξαναβιντεοσκοπουν και προσπαθουν να τις εφαρμοσουν σε καθε βιωματικη περισταση, σε καθε νεα συζητηση, σε οποιοδηποτε θεμα κλπ κλπ. Πραγματικη εγρηγορση και αφυπνιση ειναι να εχει επινοησει καποιος τα δικα του πνευματικα σλογκαν, τις δικες του παροιμιες και σοφιες επιλεκτικα μονο αυτες που κυκλοφορουν και οχι να επαναλαμβανει αδιακριτα χιλιοειπομενες μονομερειες.
ΤΙ ΠΝΕΥΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ? ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ? ΜΗΠΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΧΙΛΙΟΠΕΙΠΩΜΕΝΕΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΙΔΙΩΣ ΠΟΛΛΩΝ ΓΚΟΥΡΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΕΣ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΝ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ?
1. Πολλοι γκουρου της ανατολης επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι "O νους και το μυαλο ειναι το κακο η καρδια ειναι το καλο" . Στους παληοτερους αιωνες κατι παρομοιο ηταν "Tο σωμα ειναι το κακο η ψυχη ειναι το καλο" η "Ο ανθρωπος ειναι το κακο ο Θεος ειναι το καλο". Μην τα εμπιστευεστε αυτα! Η ανθρωπινη καρδια ξερει πως η ανθρωπινη υπαρξη δεν ακρωτηριαζεται για χαρη της εξελιξης της. Τα μερη της ανθρωπινης υπαρξης οπως σωμα, νους , καρδια ψυχη ολα ειναι απαραιτητα για μια εξελιξη του ανθρωπου και αναλογα με την φαση εξελιξης αλλα παιζουν σημαντικοτερο ρολο και αλλα λιγοτερο σημαντικο ρολο. Τα ζωα της ζουγκλας χωρις να σκεφτονται ειναι παγιδευμενα σε ενα κυκλο αιματος , θανατου και βιας, απο αναγκη. Ειναι μια μορφη κακου οταν μεταφερεται στον κοσμο του ανθρωπου και δεν εχει καθολου να κανει με το ανθρωπινο μυαλο. Υπαρχει πνευματικη, νοητικη , συναισθηματικη χειραγωγηση του ανθρωπου και αυτη γινεται τοσο απο την συναισθηματικη φυση του ανθρωπου οσο και απο την νοητικη φυση του ανθρωπου. Αυτο ειναι το κακο, οχι το ανθρωπινο μυαλο η το ανθρωπινο συναισθημα. Η πλειοψηφια ειναι εστιασμενη στο συναισθημα, και μαλιστα ενα υπερβολικο συναισθημα. Η αναπτυξη του οργανωμενου συλλογιστικου νου ελευθερωνει απο τον πνιγμο σε απατηλα συναισθηματα θετικα η αρνητικα , φρουδες ελπιδες η απελπισιες κλπ και οδηγει στην αληθεια. Ειναι καλο διοτι ελευθερωμει. Αλλα σιγουρα υπαρχουν φασεις που ο συλλογιστικος νους ειναι αδυναμος ενω η μαντικη της καρδιας δινει την αληθεια.
2 Πολλοι γκουρου της ανατολης επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι. "Συκεντρωθειτε στο παρον, ξεχαστε το παρελθον και το μελλον" Μην τα εμπιστευεστε αυτα. Δεν σας μαθαν στο δημοτικο το παραμυθι με τον τζιζικα που ζουσε παντα τραγουδωντας στο παρον και το μυρμηγκι που εργαζοταν στοχευοντας στο μελλον? Αν συγκεντρωθειτε μονο στο παρον το ρευμα της ζωης θα σας παρασερνει χωρις να ξερετε που πατε, και ξαφνικα θα ανακαλυψετε πως το παρον θα χειροτερευει ολο και περισσοτερο. Ο ανθρωπος ζει με τις χρονικες κατηγοριες το παρελθοντος , παροντος και μελλοντος και δεν ειναι το ενα καλλιτερο απο το αλλο αφου καθενα (παρελθον, παρον και μελλον) ηταν η θα ειναι το αλλο σε καποια αλλη χρονικη στιγμη. Στις διακοπες μας αρεσει να ζουμε στο παρον και να μην σκεφτομαστε τιποτα. Αλλα οταν θελουμε να μεγαλουργησουμε δημιουργωντας επιστημονικα, καλλιτεχνικα κοινωνικα η οπως αλλιως, θα πρεπει να υπαρχουμε οχι μονο στο παρον αλλα και στο παρελθον και στο μελλον και να σκεφτομαστε οργανωμενα συλλογιστικα. Απο την αλλη να εμπιστευεστε αυτους που σας λενε "Να συγκεντρωνεστε στην παρουσια σας" (οχι στο παρον) διοτι ναι αυτο ειναι περισσοτερη επιγνωση, συνειδηση και καλλιτερες ανθρωπινες σχεσεις.
3.Οταν ανθρωποι με διαφορα προβληματα τραγωδιες η παθηματα καταφευγουν σε γκουρου για να τους τα λυσουν πολλοι γκουρου της ανατολης επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι το ιδιο. "Δεν εισαι ο μονος με αυτο το προβλημα ιδου αυτος και εκεινος εχουν χειροτερο". Ειναι μια εντελως ανεπαρκης αντιμετωπιση. Στην καλλιτερη περιπτωση θα τους βοηθησουν να μην νομιζουν πως μονο σε αυτους συμβαινουν αυτα η οτι ειναι οι βασιλιαδες του δραματος. Φανταζεστε να πηγαινει καποιος το τρακαρισμενο αμαξι του στον γκαραζιερη και να του λεει αυτος "Δεν εισαι ο μονος που εχεις τρακαρει , εχω εδω και αλλα αμαξια με χειροτερη ζημια. Φυγε τωρα σου ελυσα το προβλημα!" Στην πραγματικοτητα η λυση του προβληματος τους μπορει να δοθει τελικα μονο απο τους ιδιους και η ολη προσσεγγιση πρεπει να ξεκινα απο την βουληση και στοχο στο πλαισιο του οποιου εμφανιστηκε το προβλημα. Μηπως (μεταφορικα μιλωντας) η σκαλα (=οι προσπαιθειες) ηταν ακουμπισμενη σε λαθος τοιχο(=ο αρχικος στοχος προθεση ηταν λαθος?) Αν οχι η προσσεγιση επιλυσης συνεχιζει σε επιμερους ειπεδα (νους, συναισθηματα, δραση, κοινωνια, σχεσεις κλπ)
4.Ενα απο τα χειροτερα δηθεν πνευματικα σλογκαν ειναι σχετικο με τα δεινα του βιου των ανθρωπων. Πληθωρα απο γκουρου της ανατολης επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι. "Καθε παθημα γινεται αφορμη για να μαθουμε κατι. Να ειστε ευγνωμονες στο κακο που παθαινετε. Ηταν μια (φαρσα-)δοκιμασια" Φυσικα η ευγνωμοσυνη ειναι ενα παρα πολυ θετικο συναισθημα. Ξεχνανε ομως φαινεται πως ο νουμερο ενα δασκαλος στην ζωη του ανθρωπου ειναι οι επιτυχιες του και οχι οι αποτυχιες του. Ο ανθρωπος μαθαινει πρωτα πως να μην παθαινει το ανεπιθυμητο, πως να πετυχει χωρις να χρειαζεται να αποτυχει πρωτα.και σε αυτο φυσικα χρειαζεται εγρηγορση , αντιληψη και νου! Αποτυχαινουμε συνηθως οταν δρουμε χωρις πραγματικα να σκεφτομαστε σωστα. Ο δασκαλος των αποτυχιων ερχεται οχι δευτερος αλλα τελευταιος και καταιδρωμενος. Ειναι απο τους χειροτερους δασκαλους! Διοτι μπορει και να μην επιβιωση καν καποιος για να μπορεση να μαθη κατι απο τα δεινα. Ξεχνανε πως ενα τετοιο σκογκαν μοιαζει με την φραση της αλεπους οταν της κοψαν την ουρα που ειπε "Ειναι της μοδας οι αλεπουδες χωρις ουρα!" Αφηστε που ειναι εντελως προκλητικο στους σαδιστες δεινοπρεπεις που θα θελουν να σας κανουν ακομα χειροτερα δεινα αφου ετσι θα τους ευγνωμονειτε...! Τα εμβολια πρεπει να εχουν πολυ περιορισμενη επικινδυνοτητα για να μην αρρωστηση πραγματικα ο οργανισμος και να μαθει να φτιαχνει αντισωματα. Αλλα η ζωη οταν μολυνει με δεινα δεν ειναι εμβολιο αλλα πληρης μολυνση με αρρωστια ισως και θανατηφορα η που αφηνει αναπειριες. Αλλωστε η τεχνικη των εμβολιων αρχιζει πλεον να χαρακτηριζεται κακη πρακτικη απο ριζοσπαστικους νεωτεριζοντες της ιατρικης με πραγματικο θετικο πνευμα. Ξεχνανε πως οταν οι ανθρωποι διδασκουν π.χ, ιατρικη τους γιατρους δεν τους αρρωστενουν για να παθουν τις αρρωστιες για να μαθουν κατι απο αυτες! Ουτε τους μηχανικους τους βαζουν να ζησουν η να πεθαινουν σε κτιριο που καταρρεει απο σεισμο για να μαθουν αντισεισμικο σχεδιασμο. Οι ανθρωποι οταν μαθαινουν αλλους τους μαθαινουν πρωτα πως να αποφευγουν το παθημα και δεινα, και μετα πως να το αντιμετωπισουν, αν παρολα αυτα το παθουν. Δεν χρειαζεται να κοπει καποιος στα μαθηματα του σχολειου για να τα μαθη. Αυτα ειναι για τους κουμπουρες. Οι ανω του πατου, φοιτητες μαθαινουν ακριβως για να μην κοπουν στο μαθημα. Η φραση "Το παθημα σου εγινε μαθημα" ειναι ειρωνικος σαρκασμος! Για εμενα η ζωη δεν ειναι σχολιο οπου υποτιθεται μαθαινουμε κατι,ειναι περισσότερο επισκεψη εμπειρογνωμονα σε πεδιο της μαχης η ναρκοπεδιο.
5. Πολλοι γκουρου τοσο της ανατολης οσο και της δυσης, δινουν την εντυπωση στον κοσμο πως "Το φως ειναι το καλο το σκοταδι ειναι το κακο" Μην το παιρνετε αυτο παρα πολυ στα σοβαρα περα απο μια σχεδον λογοτεχνικη μεταφορα, που μπορει να ειναι πετυχημενη σε καποιες περιπτωσεις και σε καποιες εντελως αποτυχημενη. Υπαρχει καλο κακο και ουδετερο φως, καλο κακο και ουδετερο σκοταδι και καλο κακο και ουδετερο αναμεσο τους (σκια). Ουτε η αληθεια ειναι το φως (η το σκοταδι) αλλα το φως οταν ειναι ουτε πολυ μακρια ουτε πολυ κοντα, ουτε πολυ λιγο ουτε παρα πολυ, βοηθα στην ευρεση της αληθειας. Οπως και το σκοταδι μπορει να βοηθηση στην ευρεση της αληθειας. Ο εφευρετης της ηλεκτρικης λαμπας Τομας Εντισον κλεινοταν σε ενα σκοτεινο και ηχητικα απομονωμενο δωματιο για να μπορεση να διαλογιστει και να σκεφτει και να του ερθουν ιδεες πως να προχωρησει στις εφευρεσεις του. Συνηθιζε δε να λεει πως εκεινο που ειναι το δυσκολοτερο απο ολα στον ανθρωπο και που οι ανθρωποι προτιμαν να σκαβουν επι μερες παρα να το κανουν ειναι να μαθουν να σκεφτενται σωστα! Ο πνευματικος ιδρωτας της σωστης σκεψης ειναι ο πλεον επιπονος Ο ανθρωπος θελει να εργαζεται την μερα ετσι αγαπα το φως αλλα αγαπα και την νυχτα διοτι την νυχτα ερωτευεται και διασκεδαζει ( η πλειοψηφια των ζωων οχι). Ο ανθρωπος μισει την λαμψη της πυρηνικης εκρηξης και το φως του προβολεα της φασιστικης ανκρισης αλλα και μισει το σκοταδι που κρυβει εχθρικη ενεδρα στον πολεμο, η το σκοτεινο σοκακι που παραμονευουν ληστες. Ο ανθρωπος γνωριζει πως οι κατηγοριες και διυσμος "καλο και κακο" στην κοινωνικη και ατομικη ζωη δεν καθοριζονται απο οπτικες φαινομενολογιες. Η οραση ειναι μια μονο απο τις 5 αισθησεις. Το κακο και καλο καθοριζεται με βαση την επιθυμητη εξελιξη συλλογικα και ατομικα στην κοινωνια. Κανεις επιστημονας δεν ειναι τοσο αφελης ωστε να λεει "τα αστερια και οι πιθανες υπαρξεις σε αυτα ειναι οι καλοι, οι μαυρες τρυπες και οι πιθανες υπαρξεις σε αυτες ειναι οι κακοι"
Καπου ειχα διαβασει πως οι αρχαιο πυθαγορειοι στα μυστηρια τους ελεγαν "Μην επιστευεσται την φωνη που μιλα κρυμμενη πισο απο το εκτυφλωτικο φως (πυροφανι). Ουτε την φωνη που μιλα πισω απο το πυκνο σκοταδι. Εμπιστεψου την φωνη που μιλα και εχει προσωπο, οπου μπορεις να καταλαβεις και την ατελεια σε αυτα που λεει".
Ολοι ξερουν πως οι λαοι που εκτιθενται σε απλετο δυνατο φως συστηματικα ειναι οι λαοι κοντα στον ισημερινο της γης (Π.χ. Αφρiκη αλλα και τωρα πλεον με την αλλαγη του κλιματος και νοτια μεσογειο, περιοχη του αμαζονιου , αλλα και Μεξικο και Λος Αντζελες) ειναι λαοι με ενθουσιαστικο συναισθηματισμο αλλα και σημαντικα υπαναπτυκτοι σε σχεση με πιο βορειους λαους που εκτιθενται με μεγαλυτερη φειδω στο αμεσο φως και περισσοτερο στο εμμεσο διαχυτο φως.
Θα μπορουσε να πει καποιος μα το εννοουμενο ειναι το πνευματικο φως οχι το φυσικο φως. Ακριβως αυτο ειπα.Να το εκλαμβανουμε ως λογοτεχνικη μεταφορα. Ομως υπαρχει ο εσωτεριστικος κανονας "Οπως πανω ετσι και κατω. Οπως μεσα ετσι και εξω" Επομενως αν οι παραπανω παρατηρησεις ισχυουν για το φυσικο φως και σκοταδι, τοτε προερχονται απο σχετικα αναλογα επιφαινομενα και στις εσωτερικες ανωτερες πραγματικοτητες?
6.Θα μπορουσε καποιος να συνεχισει και με αλλα παρομοια σλογκαν.αλλα νομιζω καταλαβαινετε το μηνυμα που ειναι. Μην παραιτειστε ευκολα απο την απλη κοινη βιωματικη λογικη σας, και την ενοραση σας που βλεπει συνολικα την πραγματκοτητα , απλως για μια χιλιοειπωμενη παραδοξολογικη μονομερεια που πωλειτα ως σπουδαια πνευματικη σοφια η bliss. Οτι λαμπει δεν ειναι χρυσος (μεταφορικα μιλωντας). Θα μπορουσε παλι να πει καποιος εδω "Οοοοχι δεν καταλαβες τι εννοουσε εκεινος ο γκουρου που το ειπε αυτο! Το βλεπεις εγκεφαλικα! Δεν εννοουσε αυτο που ειπες εννοουσε ....κλπ κλπ κλπ" Ομως δεν μιλω για το τι θα μπορουσε να εννοει ενας πνευματικα και ψυχικα προηγμενος ανθρωπος που συχνα αναγκαζεται να μιλα με μεταφορες και παραβολες, αλλα για το ποια ειναι η κυριαρχη εντυπωση που μενει τελικα στην πλειοψηφια αυτων που επαναλαμβανουν σαν παπαγαλοι τετοια σλογκαν και μεταφορες , τις ξαναγραφουν ,τις ξανατυπωνουν, τις ξαναβιντεοσκοπουν και προσπαθουν να τις εφαρμοσουν σε καθε βιωματικη περισταση, σε καθε νεα συζητηση, σε οποιοδηποτε θεμα κλπ κλπ. Πραγματικη εγρηγορση και αφυπνιση ειναι να εχει επινοησει καποιος τα δικα του πνευματικα σλογκαν, τις δικες του παροιμιες και σοφιες επιλεκτικα μονο αυτες που κυκλοφορουν και οχι να επαναλαμβανει αδιακριτα χιλιοειπομενες μονομερειες.
