Μερικες σκεψεις,
Το ΕΓΩ φαινεται να ειναι ο θυρωρος-ακριτας, αναμεσα σε αυτο που αποφασιζουμε απο την υπαρξη να ειναι ο ΕΑΥΤΟΣ και αυτο που ειναι ο ΜΗ-ΕΑΥΤΟΣ (αποψη του Σαρτρ). Συχνα το ΕΓΩ αποφασιζει τι ειναι το ΜΕΣΑ και τι ειναι το ΕΞΩ στην υπαρξη μας. Εχω παρατηρησει πως οταν πολλοι γκουρου της ανατολης , επιμενουν πως τα περισσοτερα προβληματα μας, τα δημιουργη το ΕΓΩ, στην πραγματικοτητα εννοουν πως το συνηθισμενο ΕΓΩ μας ειναι χαμηλου επιπεδου, που δεν μπορει να σταθη στο υψος των περιστασεων, που θα απαιτουσε ενα πιο προηγμενο ΕΓΩ και να γινει ενα καταλληλο ΕΜΕΙΣ. (Διοτι αλλωστε ως ηγετες οι ιδιοι εκφραζουν διαφορετικους τυπους ΕΓΩ με τις πραξεις τους αν και οχι στα λογια) π.χ. ενα ΕΓΩ χαμηλο εστιαζεται στο ΘΝΗΤΟ μερος της υπαρξης μας αλλα οχι στο ΜΗ-ΘΝΗΤΟ. Αλλα επισης ενα χαμηλο ΕΓΩ εστιαζεται στο ΕΧΕΙΝ , ενα λιγο πιο προηγμενο στο ΠΡΑΤΤΕΙΝ, των καλλιτεχνων-επιστημονων στο ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ, και των φιλοσοφων, θρησκευτικων ηγετων, κοινωνικων μεταρρυθμιστων κλπ στο ΕΙΜΑΙ(ΕΙΝΑΙ, Ι ΑΜ ΤΗΑΤ Ι ΑΜ, ΕΙΜΑΙ ,ΟΤΙ, ΕΙΜΑΙ)-ΒΟΥΛΕΣΘΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΕΙΝ. Οι διαδικασιες της αμεση δημοκρατιας δινουν την ευκαιρια στο ΚΑΘΕ ατομο να αποκτηση ενα "ΕΓΩ"="ΕΜΕΙΣ", που αυξανει την αυτουπευθυνοτητα του καιτον αυτοκαθορισμο του.
Εδω ειναι το κλασσικο φασμα των βαθμιδων του ΕΓΩ ( Το οτι εδω μετατρεπεται απο ο,τι=καθετι σε οτι=το οτι )
1) ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΕΧΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤA ΠΟΥ ΕΧΩ) αρα Υπαρχω
ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ,Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ, αρα Υπαρχω
2) ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΠΡΑΤΤΩ-ΔΡΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΑΤΤΩ-ΔΡΩ) αρα Υπαρχω
ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΑΤΤΩ-ΔΡΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΑΤΤΩ-ΔΡΩ) αρα Υπαρχω
3) ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ-ΕΚΦΡΑΖΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ-ΕΚΦΡΑΖΩ) αρα Υπαρχω
ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ-ΕΚΦΡΑΖΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ-ΕΚΦΡΑΖΩ ) αρα Υπαρχω
4) ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΒΟΥΛΟΜΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ-ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΟΥΛΟΜΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ-ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ)- αρα Υπαρχω ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΒΟΥΛΟΜΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ-ΑΜΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΟΥΛΟΜΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ-ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ)- αρα Υπαρχω
5) ΕΙΜΑΙ , ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ, αρα Υπαρχω
ΕΙΜΑΙ , ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, αρα Υπαρχω
ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ,Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ, αρα Υπαρχω
2) ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΠΡΑΤΤΩ-ΔΡΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΑΤΤΩ-ΔΡΩ) αρα Υπαρχω
ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΑΤΤΩ-ΔΡΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΑΤΤΩ-ΔΡΩ) αρα Υπαρχω
3) ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ-ΕΚΦΡΑΖΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ-ΕΚΦΡΑΖΩ) αρα Υπαρχω
ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ-ΕΚΦΡΑΖΩ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ-ΣΥΛΛΟΓΙΖΟΜΑΙ-ΕΚΦΡΑΖΩ ) αρα Υπαρχω
4) ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΒΟΥΛΟΜΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ-ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΟΥΛΟΜΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ-ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ)- αρα Υπαρχω ΕΙΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΒΟΥΛΟΜΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ-ΑΜΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ (Η ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΟΥΛΟΜΑΙ-ΠΙΣΤΕΥΩ-ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ)- αρα Υπαρχω
5) ΕΙΜΑΙ , ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ, αρα Υπαρχω
ΕΙΜΑΙ , ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, αρα Υπαρχω
(για περισσοτερα εδω http://10-colored-logics.blogspot.gr/2012/08/introduction.html)
Το βιωμα της ενοτητας αναβιβαζει ενα ΕΓΩ στο ΕΜΕΙΣ και ειναι (Πλατωνικη) ΑΓΑΠΗ (οταν ειναι θετικη βυληση γοα το ολον). και δημιουργει συλλογικη αυτουπευθυνοτητα Το ΕΜΕΙΣ εχει και αυτο μικροτερες και μεγαλυτερες κλιμακες. Το ΕΜΕΙΣ της οικογενειας, το ΕΜΕΙΣ της παρεας η της εταιρειας, το ΕΜΕΙΣ ολου του εθνους-κρατους, το ΕΜΕΙΣ ολης της γιηνης ανθρωποτητας , το ΕΜΕΙΣ ως ανθρωποι σε ολον τον γαλαξια κλπ Πολλα απο τα κοινωνικα-πολιτισμικα προβληματα μας, προερχονται πως το ΕΓΩ μας π.χ. δεν μπορει να φταση μεχρι το ΕΜΕΙΣ ολης της πλανητικης ανθροπωτητας. Αυτο το προβλημα δεν προερχεται μονο απο την χαμηλη ψυχικη ενεργεια-συχνοτητα του ΕΓΩ, αλλα διοτι το ΕΜΕΙΣ σε διαφορες κλιμακες το σφετεριζονται μια μειονοτητα απο ΕΓΩ με αποτυχια ως προς το ΕΜΕΙΣ. Π.χ. το ΕΜΕΙΣ ενος εθνους το σφετεριζονται συνηθως οι πολιτικοι (οταν δεν υπαρχει αμεση δημοκρατία) , που συνηθως εξυπηρετουν μερικα μονο λιγα ΕΓΩ, αλλα οχι ολων, και στερουν ετσι την κοινωνια απο συλλογικη αυτο-υπευθυνοτητα. Οταν ενα ΕΓΩ ανερχεται ωστε να ταυτιστει με ενα ΕΜΕΙΣ , αυτο δεν πρεπει να γινεται με τον ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΜΟΝΙΣΜΟ. Δηλ δεν ειναι μονο αυτο το ΕΓΩ που ταυτιζεται με το ΕΜΕΙΣ και αλλα πολλα (το ιδανικο ειναι ολα) μπορουν και πρεπει να ταυτιστουν με το ΕΜΕΙΣ. Αλλοιως παλι εχουμε εναν ηγετη-μοναρχη, που εμποδιζει αλλα ΕΓΩ να γινουν ΕΜΕΙΣ. Ετσι μια αμεση δημοκρατια ειναι ενας καλλιτερος τροπος τα ΕΓΩ να γινουν ΕΜΕΙΣ απο π.χ. μια μοναρχια.
Στα μαθηματικα στην θεωρια των συνολων υπαρχει μια αρχη για να μην καταληγουν οι συλλογισμοι σε φαυλους κυκλους αντιφατικους και μια αυτοκατεστρεφομενη αντιληψη. ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ (=ΟΛΟΤΗΤΑ) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ.
Δηλ αυτο μεταφραζομενο στην ΕΜΕΙΣ γινεται πως σε ενα συνολο ανθρωπων (ενα ΕΜΕΙΣ), κανενας απο αυτους δεν μπορει να ειναι πραγματικα το συνολο ολων των αλλων συμεριλαμβανομενου του εαυτου του και μαλιστα αποκλειστικα μονο αυτος! Με αλλα λογια κανεις ηγετης δεν ειναι πραγματικα η ολοτητα των ανθρωπων που ηγειται η αποκλειστικα ο μονος ηγετης! Αυτο εξηγει γιατι το πιο συχνο ειναι πως ενας ηγετης μπορει μεν να ειναι ωφελιμος σε μερικα μονο θεματα και παροδικα σε ενα συνολο ανθρωπων αλλα καταληγει να βλαπτει στο συνολο στο οποιο ηγειται μακροπροθεσμα οταν θελησει να ταυτιση μονιμα τον ευατο του μονο, με αυτο το συνολο, και να παραβεψη το πραγματικο συνολο των ανθρωπων η να εμποδιση αλλος να κανουν το ιδιο.
Στα μαθηματικα στην θεωρια των συνολων υπαρχει μια αρχη για να μην καταληγουν οι συλλογισμοι σε φαυλους κυκλους αντιφατικους και μια αυτοκατεστρεφομενη αντιληψη. ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ (=ΟΛΟΤΗΤΑ) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ.
Δηλ αυτο μεταφραζομενο στην ΕΜΕΙΣ γινεται πως σε ενα συνολο ανθρωπων (ενα ΕΜΕΙΣ), κανενας απο αυτους δεν μπορει να ειναι πραγματικα το συνολο ολων των αλλων συμεριλαμβανομενου του εαυτου του και μαλιστα αποκλειστικα μονο αυτος! Με αλλα λογια κανεις ηγετης δεν ειναι πραγματικα η ολοτητα των ανθρωπων που ηγειται η αποκλειστικα ο μονος ηγετης! Αυτο εξηγει γιατι το πιο συχνο ειναι πως ενας ηγετης μπορει μεν να ειναι ωφελιμος σε μερικα μονο θεματα και παροδικα σε ενα συνολο ανθρωπων αλλα καταληγει να βλαπτει στο συνολο στο οποιο ηγειται μακροπροθεσμα οταν θελησει να ταυτιση μονιμα τον ευατο του μονο, με αυτο το συνολο, και να παραβεψη το πραγματικο συνολο των ανθρωπων η να εμποδιση αλλος να κανουν το ιδιο.
ΤΑ 12 ΣΤΑΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ
(Απο το "ΕΓΩ", στο "ΕΜΕΙΣ" και ενα νεο ΕΑΥΤΟ. Σε αυτη την πορεια, πρεπει να ανακτησουμε τις 4 βασικες ελευθεριες. Την Οικονομικη, Ηθικη, Δημιουργικη και Πνευματικη ελευθερια μας)
Τα 12 σταδια της εξελιξης του ανθρωπου.
(Το μεταφρασα απο τα αγγλικα)
Η ιδιωτική σφαιρα (δικος μου υποτιτλος)
1) Η περιπλάνηση
Απο που ερχομαστε, γιατι, ο σκοπος μας, και συλλεγοντας τα "εργαλεια"
2) Η μύηση
Προετοιμαζοντας το δικο μας μονοπατι, καθενας διαφορετικο, και ευελπιστώντας να συγκλινουν κεντρικά.
3) Τιμώντας
Κατανοώντας την πηγή της δημιουργίας μας, το ιερό στον κάθε ατομικό εαυτο.
4) Διατυπώνοντας την πρόθεση
Διαπίστωση και επιβεβαίωση του αληθινού στόχου της δημιουργίας εαυτού.
5.1) Άφεση
Παραίτηση από τον έλεγχο για να επιτραπεί το ευάλωτο. Μαθαίνοντας αυτό που είναι ήδη γνωστό.
5.2) Εναγκαλισμός του κρυμμένου εαυτού.
Περπατώντας στα άγνωστα και σκοτεινα μέρη του εαυτού. Οντας και γινόμενος το Κενό.
6) Ανάβοντας την φλόγα στην καρδιά.
Συνδέοντας τον Εαυτό και βρίσκοντας τίμια, και με νόημα, τελετουργία.
7) Μεταμόρφωση
Σκαρφαλώνοντας στην κλίμακα της αυτο-υπευθυνότητας, για να κρατηθεί το όραμα της Ύπαρξης στην Εν-οτητα.
Όντας το όραμα που αλλάζει κάθε αντίληψη.
Η δημόσια σφαίρα (δικός μου υπότιτλος)
8) Γινόμενος ανθρώπινος
Θετικη εμπαθεια και συμ-παθεια προς όλα. Όντας σε αληθινά υπεύθυνες σχέσεις.
9) Βαδίζοντας το Μονοπάτι.
Ολοκληρώνοντας όλα τα βιώματα της ζωής. Οντας δάσκαλος μέσω του υπαρχειν.
10) Υπηρεσία
Απομακρυνόμενος απο την ψευδαίσθηση της χωριστοτητας.
Ολοκληρωτική προσέγγιση στη ζωή με ταπεινότητα και χαρά.
11) Αφοσίωση στην Ύπαρξη.
Δίνοντας αξία, πίστη, αφοσίωση, λατρεία, και πράξη στην Ύπαρξη, είναι η δημιουργία του Εαυτού.
Το ιδιο στα αγγλικα.
The private space:
1) The Wandering:
Where we come from, why, our purpose and gathering our "tools".
2) Initiation:
Preparing our own path, each one different and hopefully centering.
3) Honoring:
Understanding the Source of our creation. Recognizing the sacred in oneself.
4) Stating Intention: Realizing and acknowledging ones true purpose to create Self.
5.1) Surrender : Letting go of control to allow vulnerability. To learn what is already known.
5.2) Embrace our own hidden-self :
Walking into the unknown and dark parts of Self. Being and becoming the Void.
6) Lighting the Flame in the Heart: Connecting to Self and finding meaningful, honest, ritual.
7) Transformation: Climbing the ladder of self-responsibility, to hold a vision of Being in One-ness,
Being the vision that alters all perception.
The public space:
8) Becoming Human: Empathy and compassion toward all. Being in truly responsible relationships.
9) Walking The Path: Integrating all of life's experiences. Being a teacher by Being.
10) Service: Discarding the illusion of separateness. Total approach to life in humility and joy.
11) Believing in , honoring, and service to the deeper Existence:
Giving value and practice to the Existence is the creation of Self.
