ΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΞΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ
(Internal and external locus of control)
(Internal and external locus of control)
Το συλλογικο και το ατομικο ειναι αλληλενδετα. Οι αλλαγες γινονται με ενα τροχο απο τα μεσα προς τα εξω και απο τα εξω προς τα μεσα. Στην αρχη ισως απο εξω προς τα μεσα οταν τα πραγματα πανε στραβα . Αλλα στο τελος (και οχι τοσο στην αρχη) οταν τα πραγματα θα ειναι καλλιτερα , θα κλειση η αιτιοτητα πως ουσιαστικα ηταν απο μεσα προς τα εξω. Οι φητητες στο πανεπιστημιο λενε οταν απετυχαν σε ενα μαθημα "Με εκοψε ο καθηγητης" Αλλα οταν πετυχουν λενε "Περσα το μαθημα" δεν λενε "Με περασε ο καθηγητης" Π.χ. Ο πολιτης που ζουσε σε μια δικτατορια (ας πουμε του Παπαδοπουλου), οταν η δικτατορια αλλαξει (απεξω απο αυτον) και τωρα ζει σε μια (θα ηταν καλλιτερα φυσικα να ηταν αμεση ) δημοκρατια αναποφευκτα θα αλλαξη και αυτος, ο φοβος θα ειναι πιο λιγος η ελευθερια περισσοτερη, η ευθυνη για τα κοινα περισσοτερη. Το ιδιο και ο πολιτης της Σοβιετικης ενωσης που ξαφνικα ξεκινωντας με τον Γκορμπατσωφ προσγειωθηκε τελικα σε μια μικροτερη Ρωσια και φαινομενικα να λειτουργει οπως η Δυση. Η αλλαγη και των ατομων ηταν μεγαλη. Αν ομως περιμενουμε την αλλαγη παντα απεξω , γινομαστε παθητικοι και ισως δεν την αξιζουμε. Η θα ειναι ανεπιθυμητη αλλαγη. , Π.χ. δεν θα γινοταν μια γαλλικη επανασταση αν δεν ειχαν αλλαξη απο μεσα τους τα ατομα και να απαιτουν την ελευθερια. Τωρα στην σημερινη εποχη και κριση το αναλογο των δικτατορων ειναι τα συνδικατα και οι μασονιες των κεντρικων τραπεζων (Rothshilds, καποιων εβραιων κλπ) Μην νομιζουμε ομως πως αν ολοι πανε στον καναπε του ψυχιατρου, για να αλλαξουνε τα συναισθηματα τους η τις καθημερινες συνηθειες τους,η γινουν ευτυχισμενοι με το να κανουν θετικες σκεψεις , να δεχονται τα παντα, και να ζουν στο παρον, η να πληρωνουν ολους τους φορους, ξαφνικα θα πεσουν οι δικτατορες , δηλ εδω το πλεγμα εξουσιας των κεντρικων τραπεζων (Illuminati κλπ). Χρειαζεται κατι πολυ περισσοτερο απο την ψυχολογικη αλλαγη του καθενος. Το ψυχολογικο θα ακολουθηση, μετα την αλλαγη των αντιληψεων μας για τις αιτιες και κλιμακα των αιτιων στην κοινωνια. Που με την σειρα του, αλλαζει απο το συστημα των "πιστευω" μας. Οπως και το να ξερουμε πως πρεπει να αλλαξουμε και παλι δεν αρκει . Πρεπει να ξερουμε τι πρεπει να αλλαξη ακριβως σε αυτα που πιστευουμε. Τωρα η αλλαγη αυτη επισης μοχλευται και απο εξω προς τα μεσα. Βλεποντας βιντεο, διαβαζοντας για κοινωνιες αλλες που ηδη εχουν αυτο που θελουμε να αλλαξουμε κλπ. Π.χ. Ισως ταξιδευοντας στην Ελβετια που εφαρμοζει την Ημι-αμεση δημοκρατία θα αλλαξουμε και μεσα μας αυτα που πιστευουμε για την διακυβερνηση. Οι ευαισθητοι ισως δεν θα χρειστουν ταξιδι, αλλα θα κανουν ενα thought simulation και θα αλλαξουν την αντιληψη τους. Ετσι αλλαζει η πραγματικοτητα της εσωτερικης μας αντιληψης. Αν ειναι μικρος μονο ο αριθμος, τοτε οι δρασεις δεν θα ειναι φυσικες και απροσκοπτες. Θα χρειαζεται αυτοι οι λιγοι να εχουν τον ηρωισμο αλλα και την καταλληλη ευκαιρια και δυνατοτητα να κανουν θεσμικες αλλαγες που θα δρασουν ως εξωτερικες αλλαγες στους αλλους.Οταν ομως οι αλλαγη των αντιληψεων γινει σε μεγαλο αριθμο, τοτε και μονο τοτε θα βρεθουν οι φυσικες δρασεις που θα αλλαξουν με ασφαλεια και χωρις δυσκολιες και τους θεσμους του συστηματος. Το τελευταιο φυσικα ειναι προτιμοτερο. Αλλα θα ειναι αρκετα ενωρις η μηπως πολυ αργα?
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ,
Έχετε ποτέ πλημυρίσει από συναισθήματα (θετικά η αρνητικά) που δεν είστε σίγουροι πως εμφανίζονται? Συνήθως τα συναισθήματα είναι συνδεδεμένα με τις πράξεις μας, και εκεί είναι η συνήθης αναζήτηση του πως εμφανίζονται. Όμως σας έχει συμβεί, να κοιτάτε τις πράξεις σας και να σας βεβαιώνουν πως θα έπρεπε να αισθάνεστε ευχαριστημένοι η χαρούμενοι και όμως αισθάνεστε δυσάρεστα η λυπημένα (η αντίστροφα) ? Τα συναισθήματα έρχονται μερικές φορές όχι από τις πράξεις μας αλλά κατευθείαν από τα συνθήματα του συνομιλητή μας , σε μια μακροσκελή και ιδιαίτερη προσωπική συζήτηση. Τέτοια συναισθήματα για να τα αλλάξουμε, (όταν είναι πολύ δυσάρεστα) απαιτείται μια ξεχωριστή εσωτερική διαλογιστική ανακατάταξη της επαφής μας και στάσης μας απέναντι στο άλλο άτομο η τουλάχιστο απέναντι στην συγκεκριμένη συζήτηση. Π.χ. αν στο άλλο άτομο, η υλη των αντικειμένων του περιβάλλοντος του έχει πολύ επίδραση πάνω στα συναισθήματα του, αίφνης και τα δικά μας συναισθήματα θα εξαρτώνται από το υλικό περιβάλλον του φίλου/φίλης. Τι γίνεται όμως όταν τα συναίσθημα π.χ. θλίψης, δεν μπορούν αν ιχνηλατηθούν ούτε στις πράξεις μας ούτε στα συναισθήματα κοντινών προσώπων άμεσα χρονικά? Το επόμενο επίπεδο είναι να τα ιχνηλατήσουμε στις δικές μας σκέψεις και πεποιθήσεις. Το σχετικό ερώτημα είναι «Τι θα έπρεπε να σκεφτόμουν για να αισθάνομαι έτσι?» η «Τι θα πρέπει να πιστεύω για να αισθάνομαι έτσι?» Αν ούτε στις σκέψεις και πιστεύω μας βρίσκεται η αιτία των συναισθημάτων μας (π.χ. θλίψης) το επόμενο επίπεδο είναι πως είμαστε πλέον ψυχικά αρκετά ευαίσθητοι στην διάχυτη ατμόσφαιρα συναισθημάτων, και των «πιστεύω» της συλλογικότητας των ανθρώπων που στην οποία ζούμε, εθνική , και μερικές φορές και διεθνή (η μερικές φορές και σε κλίμακα που περιλαμβάνει το άγνωστα μας και αόρατα ζώα της φύσης) !
Συμπερασματικά, στην αναζήτηση του γιατί αισθανόμαστε όπως αισθανόμαστε, είναι αναπόφευκτο, να επανεξετάσουμε τα μεταβλητά όρια του εαυτού μας , στις συναναστροφές μας και στο κοινωνικό-πολιτισμικο μας περιβάλλον. Όσο όμως το εξετάζουμε αυτό το θέμα τόσο μεγαλύτερη ικανότητα αποκτούμε να αλλάζουμε τα συναισθήματα μας προς το επιθυμητό.
